ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Για λογους προσωπικους, εμεινε η σχολη πισω. Οι δικοι μου το ξερουν. Μετα απο 8 χρονια, ξενοικιασα και γυρισα σπιτι μου στην επαρχεια. Τα μαθηματα πηγαινουν καλα, τα περναω με γοργους ρυθμους κλπ. Ομως επειδη εμεις εδω... ειμαστε κουτσομποληδες, απαντω συνεχεια οτι ναι τελειωσα. Πηρα το πτυχιο μου.Ομως, σημερα το ειπα στον λαθος ανθρωπο. Με ρωτησε την κλασικη ερωτηση που ακουω καθημερινα, και ειπα ναι, τωρα ψαχνω για δουλεια (που δεν ειναι ψεμματα). Ωραια μου λεει, επειδη εγω ειμαι σε μια καλη θεση, θες να κοιταξω τι μπορω να κανω για σενα; Ναι, αμε, απανταω εγω. (Τι αλλο μπορουσα να πω εκεινη την στιγμη; Οχι δεν θελω μεσον; Στην Ελλαδα ζουμε!) Αμαν! Την πατησα. Αν μου βρει θεση και η θεση αυτη χρειαζεται το πτυχιο που δεν εχω; Θα γινω βουκινο. Η πρωτη μου αμυνα ειναι αμα με παρει τηλεφωνο για καποια θεση να μην απαντησω. Αλλα για ποσο; Μια γειτονια ειμαστε. Η επομενη ειναι να πω οτι βρηκα δουλεια αλλου. Αλλα που; Αμα πω για μαγαζι θα θελει να ρθει να με βρει. Αμα πω δουλεια καθαριστριας, ξερω γω σε κανα σπιτι, θα μου πει προτιμας αυτη τη θεση απο την δικη μου που ειναι σαφως καλυτερη; Δεν ξερω πως να αντιδρασω... σε μια κατασταση που μπορει να μην ερθει ποτε.