ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Στο δημοτικό είχα ένα φίλο που έκανε αποκλειστικά παρέα με κορίτσια. Τον θαύμαζα και στα χρόνια του Γυμνασίου αρχίσαμε να κάνουμε περισσότερη παρέα και να μιλάμε με τις ώρες,ενώ η σχέση μας είχε πολλά ερωτικά στοιχεία τα οποία εκείνος επιδίωκε αρχικά. Στο Λύκειο κάναμε κανονική σχέση. Είχε σοβαρά σεξουαλικά προβλήματα ανικανότητας παρόλο που υπήρξαν ελάχιστες ερωτικες επαφές μεταξύ μας,,πολλές φορές απομακρυνόταν από μένα και μου μιλούσε άσχημα, έλεγε πως δεν είναι ερωτευμένος μαζί μου αλλά απ' την άλλη όταν φτάναμε στο σημείο να χωρίσουμε έκανε πράγματα για να μην συμβεί αυτό. Χωρίσαμε στο τέλος του Λυκείου και πριν ένα χρόνο με προσέγγισε για να τα ξαναβρούμε (μέχρι τότε μιλούσαμε φιλικά) και γω δυστυχώς ανταποκρίθηκα. Τον πρώτο καιρό έδειξε κάποια θέρμη αλλά στη συνέχεια κατάλαβα ότι συνέχιζε να μην έχει την παραμικρή σεξουαλική επιθυμία , υπήρχε ακόμα και η έλλειψη αγγίγματος και αγκαλιας. Φυσικά το τελείωσα μέσα σε λίγες βδομάδες,αφού ήμουν πλέον πιο ώριμη και είχα τη δύναμη να το κάνω. Όλο το διάστημα που ήμασταν χωρισμένοι και απ' όσο έμαθα και τώρα δεν είχε ποτέ καμία σχέση με κοπέλα εκτός από μια μικρή ιστορία λίγων μηνών στα 18 του. Μια φίλη του παλιά που ήξερε για τα σεξουαλικά προβλήματα και γενικά τα προβλήματα επαφής μου είχε πει: ε εντάξει απλά δεν σε θέλει κοπέλα μου,δεν είσαι ο τύπος του. Τότε γιατί με κρατούσε τόσα χρόνια; Γιατί η τόση ανάγκη του να μένει μαζί μου όταν καταλάβαινε πως θα με χάσει; Γιατί ενώ είχαμε καταφέρει να είμαστε φίλοι με προσέγγισε ξανά ερωτικά; Η ιστορία αυτή που πλέον τελείωσε οριστικά και αμετάκλητα μου έχει διαλύσει την αυτοπεποίθηση παρόλο που έχω πλέον μια υγιή σχέση. Νιώθω συνέχεια άσχημη και ανεπαρκής όταν θυμάμαι την αντιμετώπιση που δεχομουν τόσα χρόνια. Σκέφτομαι να ζητήσω βοήθεια ψυχολόγου.