3.4.2018 | 18:45
Κι ας μην το έμαθες ποτέ
Εσυ με ξεχασες πια.Σταματησαν απο καιρό και τα τηλεφωνήματα από απόκρυψη, και η αίσθηση ότι θα ακούσω τη φωνή σου ξανά, κι αυτή με εγκατέλειψε. Δε σου παραπονουμαι, υπέροχε άνθρωπε, αλλά να, όσο να πεις, όταν χάνεις την ελπίδα πως είσαι στη σκέψη εκείνου που τόσο εκτιμάς και τόσο θέλεις να ξαναδείς- κι ας είναι όνειρο άπιαστο πλέον- ολίγον τι πονάει. Εύχομαι μονο να γελάς και η καλοσύνη σου να φωτίζει τον κόσμο. Εσύ, για πάντα στο μυαλό και στην καρδιά μου. *Εσπερις*
