[φωτο: Murple Jane, απ' το murplejane.posterous.com]
Τα γεγονότα και το πώς αποτυπώνεται η νέα πολιτική σκέψη στις μετρήσεις της κοινής γνώμης είναι η απόδειξη πως οι μαζικές συγκεντρώσεις στο Σύνταγμα και στις άλλες πλατείες που έγιναν το καλοκαίρι έχουν επηρεάσει τον τρόπο που θα παράγεται και θα διαμορφώνεται η πολιτική από εδώ και πέρα. Ήδη, το κίνημα Occupy, από τη Wall Street μέχρι το City του Λονδίνου, μας δείχνει ένα πράγμα: αφενός ότι, αν ο κόσμος θεωρήσει ότι υπάρχει ανάγκη, κινητοποιείται, και ότι οι υπάρχοντες πολιτικοί μηχανισμοί και θεσμοί, είτε ως συνδικαλιστικά σωματεία είτε ως κόμματα, δεν αντιπροσωπεύουν τους πολίτες.
«Το πρώτο θετικό ήταν ότι η κατάληψη της πλατείας δεν οργανώθηκε από τα πολιτικά κόμματα και ότι αποκλείστηκαν από νωρίς τα κομματικά λάβαρα, πράγμα πολύ σπάνιο», μας λέει ο καθηγητής Πολιτικών Επιστημών Δημήτρης Σωτηρόπουλος. «Το πολιτικό σύστημα κατάλαβε, επιτέλους, αυτό που έδειχναν οι κοινωνικές έρευνες: ότι υπάρχει διάχυτη η αίσθηση της δυσπιστίας των πολιτών απέναντι στους πολιτικούς. Φοβήθηκαν λίγο και ίσως γι’ αυτό στο μέλλον θ’ ανοίξει περισσότερο το κανάλι επικοινωνίας μεταξύ της βάσης και των αρχαιρεσιών των κομμάτων».
Ο Γιάννης Παπαδόπουλος, μεταπτυχιακός φοιτητής που συμμετείχε στις κινητοποιήσεις, έχει να κάνει τρεις επισημάνσεις. «Αφενός, μπήκε η πολιτική ως κεντρικό θέμα συζήτησης σε παρέες που δεν θα έκαναν ποτέ κάτι τέτοιο. Ναι μεν υπάρχει η κρίση, αλλά η κατάληψη της πλατείας Συντάγματος έφερε έναν νέο τρόπο διεκδίκησης που απασχόλησε και ανθρώπους που μέχρι τότε μπορεί να μην ήξεραν τι είναι η ΓΣΕΕ. Δεύτερον, όλος αυτός ο κόσμος που συμμετείχε στις μεγάλες κυριακάτικες αλλά και στις καθημερινές συγκεντρώσεις είχε στην αρχή μια γηπεδική συμπεριφορά, που απέκτησε πολιτικά χαρακτηριστικά με τη ζύμωση που επήλθε με τα έμπειρα στελέχη των κινημάτων. Τρίτον, και σημαντικότερο, φάνηκε ότι πολιτικοί χώροι που είναι τόσο κοντά και τόσο μακριά, όπως αυτοί της Αριστεράς, μπορούν να συμφωνήσουν κάτω απ’ την ομπρέλα ενός κοινού στόχου». Για να συμπληρώσει ο web designer Ζαφείρης Κωνσταντόπουλος πως «επιτέλους, καταλάβαμε ότι σ’ αυτή την πόλη υπάρχουν τόσοι άνθρωποι με καλλιτεχνικές ανησυχίες, που δυσκολεύονται να εκδηλωθούν και ότι τελικά η ομαδικότητα και η συλλογικότητα είναι δύο έννοιες που συγκινούν ακόμα».
σχόλια