ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πριν 3 χρόνια συνάντησα τον πιο υπέροχο άνθρωπο που γνώρισα ποτέ.αν σας τον περιγράψω θα πιστέψετε ότι τον εχω εξιδανίκευσει όμως πράγματι ήταν ένας ξεχωριστός ανδρας.ηταν ο τύπος του ανθρώπου που ξυπνουσε παντα με κέφια.αυτος που όταν αγχώνεσαι για τα μικρά ηλίθια πράγματα της καθημερινότητας σου έβρισκε τις λύσεις.δεν θα σου έλεγε απλά να είσαι αισιόδοξη αλλά θα σου έδειχνε και το δρόμο..τον αγάπησα νομίζω από εκείνο το πρώτο ραντεβού..απλο και ταπεινό ραντεβού ..ένα αναψυκτικό από το περιπτερο και πολύ περπάτημα διπλα στη θαλασσα.αυτο που συνέβει μεταξύ μας ήταν ξαφνικό έντονο και αμοιβαίο.μου λέγαν οι φίλες μου μην βγαίνεις κάθε μερα μαζί του παίξτο και λιγο δύσκολη ..δεν μπορέσαμε πότε να το παίξουμε δύσκολοι εμεις ..από την πρώτη μερα και κάθε μερα Μαζι..μαζί σε συναυλίες μαζί σε διαβάσματα μαζί σε ξενύχτια,μαζί σε χαρές και σε λύπες ,σε διακοπές ,σε αρρώστιες ..είχα ένα πρόβλημα υγείας και ειχα σημάδια στο σώμα μου..τα φιλούσε και έλεγα "τα αγαπώ και αυτά"..μέσα σε πολύ λίγο καιρό συγκατοικησαμε...τότε σκεφτομουν αν είναι άραγε βιαστική απόφαση; Πέρασαν 3 χρόνια και δεν πρόλαβα να τον βαρέθω ούτε 1 δευτερόλεπτο..αλλάξαμε σπίτι πήγαμε σε μεγαλύτερο και το φτιάχναμε ..το καλοκαίρι θα αραβονιαζομασταν..αυτόν το μήνα είχε έρθει ο καινούργιος μας καναπές τον οποίο κάναμε μήνες να αποφασίσουμε ποιον θα παρουμε.σαν θυμάμαι πόσο πρόβλημα ήταν η επιλογή του καναπέ χαμογελάω ..εγώ έλεγα συνέχεια πόσα πράγματα λείπουν από το σπίτι μας και εκείνος μου έλεγε ..δεν ξέρω τι λες..εμένα μου αρέσει το σπιτάκι μας..και σε αυτό το σπιτάκι..λίγες μέρες πριν ...χωρίς καμία προειδοποίηση ..κανένα σημάδι..έφυγε από τη ζωη..η αιτία ανακοπή καρδιάς ..σταμάτησε ξαφνικά η καρδούλα του..χωρίς να έχει ποτέ κανενα πρόβλημα υγείας ..έτσι απλά ένα βράδυ ..έπεσε και πεθανε..και και μαζί του πέθανε και η ψυχή μου...το μεγαλύτερο γιατί που έχω δεν είναι γιατί πέθανε; Αλλά γιατί αφού ορικιζομασταν ότι για πάντα θα μάστε μαζί γιατί δεν με πήρε και μένα Μαζι του..δεν ξέρω που βρίσκω τη δύναμη να ξυπνάω κάθε μέρα.δεν ήξερα ότι μπορώ να αντέξω τόσο πόνο..τόσο που να πονάει το σώμα μου..ξέρω ότι πρέπει να μαι δυνατή ..ξέρω ότι πρέπει να αντέξω..θα ήθελε να αντέξω..αλλά όσο περνάνε οι μέρες χειροτερεύει..έχασα την ευτυχία μου μέσα σε ένα δευτερόλεπτο..