17.4.2018 | 23:33
Βραδυ Τριτης...
πιωμενος ως το κοκκαλο... να ευχαριστησω ενα φιλαρακι για αυτο απο ενα τσιπουρο σπιτικο που μου εφερε απο την Αρτα...Και βρισκομαι μονος εδω να σκεφτομαι γιατι...γιατι μου συνεβησαν καποια πραγματα...Γιατι η γυναικα που θα εδινα και δινω την ζωη μου (ειλικρινα) ειναι στην Λαμια με τον πρωην της...την μεγαλη της αγαπη....Γιατι ενω εκανα τα παντα να την ξεπερασω δεν το εκανα....Γιατι πολλα...Γιατι ενω ημουν σωστος ως το τελος καμια τους δεν ηταν σωστη απεναντι μου...Γιατι πολλα...Και στο τελος μετα απο μηνες, ενω με εχει πει καυλα, σαν ενα σκουπιδι απο αυτα που κοροιδευα, να πηγαινω με την μια και την αλλη που της μοιαζει...πιστευα οτι ετσι θα την ξεπερασω....ισως ηθελα να βγαλω απο πανω μου την ρετσινια του καλου παιδιου που μου εδιναν...και να σκεφτομαι αυτην...αρρωστια...Και να ακουω ενα τραγουδι της αρβανιτακη που μου ειχε αφιερωσει το " μονο γιατι μ αγαπησες" και να αναρωτιεμαι...Γιατι μου το ειχε αφιερωσει...πως μπορεσε;; Εγω που την λατρευα ως Θεο δεν της το ειχα στειλει...Γιατι να μου πει τοσα ψεμματα...Γιατι γιατι γιατι...Και στο τελος να καταληγω στο οτι δεν υπαρχει γιατι...ετσι ειναι η ζωη...συνηθισε το..Μακαρι ναα βρεθει μια γυναικα πραγματικα που να νιωσει το 1/10 απο αυτα που ενιωσα γι αυτην...Ισως ειμαι αρρωστος πλεον...δεν ξερω...