ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εχουν περασει σχεδον δυο μηνες , σχεδον με ξεχασες .Ομως ειδα σημερα αυτην την αγνωστη πισω απο την οποια εκρυψες τις ευαισθησιες σου και μου κοπηκαν τα ποδια . Θελω να γλιστρησω σαν καπνος πανω στο λαιμο σου και να σου ψιθυρισω στο αυτι οσα ξεχασες πριν χαλασω το κοκκινο κραγιον που τοσο με ενοχλει οσο σε κοιταζω σαστισμενος . Μα ειναι σα να μη βρισκομαι στο χωρο .Σημασια για σενα εχει πια να προλαβεις να πας στη δουλεια και να ψυχραθεις οσο περισσοτερο γινεται για να μην πληγωθεις .Πηγαινε λοιπον και ασε με ησυχο να πενθησω για καποιον που ηταν ζωντανος και διαλεξε να γινει σαν εκεινους που αναζητουν την συναισθηματικη αυταρκεια , ασε με να πενθησω για καποιον που αυτοκτονησε . Μoνο μην βαζεις το κραγιον που μου αρεσει και βγαλε το φορεμα που μου τραβα το βλεμμα , μην μου θυμιζεις ποσες ελπιδες μου ζουσαν μεσα σου .