Η Θεσσαλονίκη είναι πρωτεύουσα. Στο design.
Με τον κυρ-Γιάννη δήμαρχο, δε, ίσως δει και καλύτερες μέρες. Κατά τ’ άλλα, διάφορα ανεξήγητα πράγματα λαμβάνουν χώρα στη χώρα. Όπως το ότι το βραβείο Red Dot Design Award, ένας θεσμός βράβευσης υψηλών απαιτήσεων (αυτονόητο, αλλά το τονίζω), για το δημιουργικό γραφείο της χρονιάς 2011 απονεμήθηκε στο πολύ πιο κόκκινο παντζάρι από τη Θεσσαλονίκη! Πώς γίνεται, δηλαδή, μια χώρα με ελλιπή παιδεία στις εφαρμοσμένες τεχνες, απροσάρμοστους πελάτες, ελεεινές μαστοράτζες, τυχάρπαστους «εκδότες» πάσης φύσεως φωτοτυπίας και «διαφημιστές» γηπέδων ή «μπανεράδες», επαναλαμβάνω, πώς γίνεται σ’ ένα τέτοιο ζοφερό περιβάλλον της πιο (και) οπτικά ρυπαρής χώρας ολόκληρης της Ευρώπης - Βαλκανίων - Μικράς και Μέσης Ανατολής και Μεσογείου να κερδίζει ένα γραφείο προερχόμενο από τη -μέχρι πρότινος- ιδεοληπτική Θεσσαλονίκη την κορυφαία διάκριση στον τομέα του! Κανονικά, φαντάζει (δημιουργικός) άθλος. Και είναι. Ακλομπεξάριστα μιλώντας, τα «παιδιά απ’ τη Σαλονίκη» άφησαν κατά μέρος τα εγώ και περάσαν στο εμείς. Όσο η υπόλοιπη χώρα (οριζοντίως και καθέτως, γενικώς και ειδικώς) δεν αλλάζει πίστα, παίρνοντας ο καθένας μας στο ακέραιο την ατομική ευθύνη για στοχευμένη συλλογική δράση, η επικράτεια θα είναι γεμάτη ονομαστικά μαγαζάκια. Οι Βeetroot είναι ένα σύνολο με προσωπικότητα, εφευρετικότητα, χιούμορ, ποικιλότητα, «χειρονομία» στη δουλειά τους, εξωστρέφεια, προσοχή και σημασία στη λεπτομέρεια, συνέπεια, αποτελεσματικότητα (πράγματα αυτονόητα για το λήμμα επαγγελματίας), άλλα τόσο εξωγήινο για τους φωστήρες της υπερτιμολόγησης μιας «καμπάνιας» ή κάποιας «προβολής και προώθησης».
Τι τους κάνει, λοιπόν, επιδραστικούς, ποια γλώσσα μιλάνε και τι τους επηρέασε κι επηρεάζει ακόμα, από τι συγκινούνται, πώς είναι το γραφείο τους Σάββατο ξημερώματα, τι και πόσους καφέδες πίνουν, μιλάνε για τα συναισθηματικά τους, πόσες πίτσες τον χρόνο παραγγέλνουν; Τι κάνει ένα δημιουργικό γραφείο πραγματικά «δημιουργικό». Αν, σερφάροντας, έχετε χρόνο ή απλά είστε πιο περίεργοι (οι συνάδελφοι -νέοι και παλιότεροι - καθώς και σπουδαστές γραφιστικής και συναφών επιβάλλεται), κάντε τον κόπο και μπείτε στο σάιτ τους.
Μμ, θα πείτε, πολύ ιντερνάσιοναλ το παίζουν, πολύ αγγλικούρα, κάπως σοφιστικέ , η μαζική κουλτούρα και συνείδηση δεν τα ‘χει ανάγκη αυτά, και άλλα γνωστά μιας (αποδεκτής) ζήλιας. Οk, ακόμα κι έτσι όμως, ανοίγουν ένα μονοπάτι ανάμεσα στον δημόσιο οφθαλμοπόλεμο των γιγαντιαίων τρανσφόρμερ-κτιρίων, εξοπλισμένων με πανοπλίες από πινακίδες και ταμπέλες και διακριτικά και αυτοκόλλητα από κλειδαράδες και ενοικιαστήρια. Άφεριμ καρντάσια!
σχόλια