αποψε σε θυμηθηκα και μπλα μπλα μπλα...δακρυβρεχτα...και στο τελος της ιστοριας ΕΣΥ εξαφανιστηκες σαν τον κλεφτη...για ολα φταινε παντα οι αλλοι..εμεις ποτε...η αληθεια βρισκεται παντα καπου στη μεση και οχι οπως μας συμφερει για να γραφτει στις εξομολογησεις...
4.6.2018 | 03:42
Απόψε σε θυμήθηκα
Μου αρεσες πολυ,με ενδιεφερες πολυ,ομως ποτέ δεν έμεινες να ακούσεις πως αισθάνομαι για σενα.Για τις νύχτες που κοιμόμουν με τη σκέψη σου.Για τις μέρες που ξυπνούσα πάλι με τη σκέψη σου.Για όλον εκείνον τον καιρό που περιμενα να ρθεις.Που κάθε φορά ένιωθα μια γλυκια αγωνία.Ενα άγχος.Μια προσμονή.Δεν ειχες ιδέα!!!Απλα.Δεν φαντάζεσαι!!!Ησουν τόσο καλός,τρυφερός,με κοιτούσες και έλιωνα.Μου χαμογελουσες άλλες φορες γλυκά και άλλες πονηρά και με σκανάρες από πάνω ως κάτω.Και οταν σου έδωσα σήμα γιατι τρελαινομουν για σενα-χάθηκαν όλα.Και το χειρότερο δεν ήταν ότι δεν ένιωθες το ίδιο.Το χειρότερο απ όλα ήταν ότι έκανες πως δεν κατάλαβες και χάθηκες απλα.Και εξαφανιστηκες.Σαν τον κλέφτη.Ενώ θα μπορούσες να πεις κάτι και όχι να φερθείς τόσο ανώριμα και παιδιάστικα.
2
