Ο Αλέξανδρος Μυράτ που τη διευθύνει επιβεβαιώνει την εκλεκτική συγγένειάτου με τη γαλλική μουσική. «Η μουσική δεν φέρει, όπως φέρει η γλώσσα, τα ίχνη των πραγμάτων, δεν μας λέει τίποτα για τους ανθρώπους, αλλά μιμείται τις κινήσεις της ψυχής μας». Ο Μαρσέλ Προυστ στο Τέρψεις και Ημέρες συσχετίζει τη Μουσική με τη Θάλασσα και τίποτα δεν ισχύει περισσότερο από αυτόν τον μουσικό ορισμό για τον παράξενο, απάνθρωπο, εσωστρεφή και συγκρατημένο λυρισμό του Ραβέλ. Τον Ραβέλ οφείλουμε να τον ανακαλύψουμε εκ νέου, σφουγγίζοντας τους χολιγουντιανούς λεκέδες από το «απλό ορχηστρικό δοκίμιο» που είναι κατά τον συνθέτη του το Μπολερό, ρουφώντας βαθιά, για να καθαρίσουν οι πνεύμονες, το λεπτουργημένο αίσθημα του Πρωινού Τραγουδιού, που καταπώς φαίνεται δεν το τραγουδάει ένας κλόουν κάτω από τα παράθυρα της Ωραίας αλλά μάλλον ένα ερωτευμένο, αδύναμο γερόντιο.
Με τον ίδιο τον Πουλένκ στο πιάνο, συντροφιά με τον Ζακ Φεβριέ, την Ορχήστρα του Κονσερβατουάρ του Παρισιού και μαέστρο τον Πιερ Ντερβό, γνωρίσαμε στην απαράμιλλη ηχογράφηση της ΕΜΙ ένα από τα γοητευτικότερα πιανιστικά έργα του ρεπερτορίου, το Κοντσέρτο για δυο πιάνα του Φρανσίς Πουλένκ. Κατά την εκμυστήρευση του Πουλένκ στον φίλο του συνθέτη και μαέστρο Ίγκορ Μάρκεβιτς, «πίσω από το έργο βρίσκονται τα κοντσέρτα του Μότσαρτ, τα κοντσέρτα του Λιστ, το Κοντσέρτο σε σολ μείζ. του Ραβέλ και η Παρτίτα σου». Ο Πουλένκ συντροφεύει άριστα τον Ραβέλ και οι ακροατές της συναυλίας θ’ ανακαλύψουν αν και πόσο μονιάζουν μαζί τους οι Γήινοι χοροί για όμποε του Ελληνοκαναδού Χρήστου Χατζή.
σχόλια