ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
13.6.2018 | 17:25

πανελλήνιες, πω, τί μας βρήκε :)

διαβάζω τις εξομολογήσεις για πανελλήνιες και γελάω. Πιτσιρίκια σοβαρευτείτε, το τί δυσκολίες έχει η ζωή δε λέγεται, τι απογοητεύσεις, τί αποτυχίες, τι πισογυρίσματα, τί ανεργίες, τί εξετάσεις, τί συνεντεύξεις, τί απορρίψεις, τί αγωνίες, τί μαλάκες πάνω απο το κεφάλι σας, τί αρρωστιες, τί θλίψη, τι τι τι. Είμαι 38 χρονών μακάρι να μπορούσα να γυρίσω 20 χρόνια πίσω και να ξαναέδινα πανελλήνιες, τότε μου φαινόντουσαν όλα βουνό! :) Σας το λέω, γιατί ΚΑΝΕΝΑΣ τότε δε μου το είπε. Σας περιμένουν πραγματικές δυσκολίες, η ζωή είναι πολύ δυσκολη. Αύριο πηγαίνετε να δώσετε με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά.
8
 
 
 
 
σχόλια
Και τα μαθηματικά του δημοτικού τώρα μπορεί να φαίνονται πανεύκολα τώρα σε κάποιους αλλά να ζοριζόντουσαν όταν ήταν μικροί. Τι πάει να πει αυτό; Η πίεση είναι πραγματική πάντως για έναν έφηβο που ενδεχομένως δεν ξέρει ούτε ποιος είναι ούτε τι του γίνεται, ενώ λίγο πολύ του περνάνε το μήνυμα ότι οι πανελλαδικές καθορίζουν την αξία του.
18 χρόνια μετά, και μέσα σε αυτά τα χρόνια ένα πτυχίο και ένα μεταπτυχιακό στο πολυτεχνείο, απίστευτες δυσκολίες, οικονομικά προβλήματα που να με κυνηγάνε οι τράπεζες, μία δύσκολη μετανάστευση, και πολλά άλλα που ούτε να τα σκέφτομαι... εεεε τις πανελλήνιες τις σκέφτομαι ακόμα και ανατριχιάζω!!! Και όντως ήξερα παιδιά πολύ άξια που λόγω του άγχους τους του υπερβολικού την ώρα των εξετάσεων απέτυχαν και δεν είχαν την πορεία που τους αντιστοιχούσε και επιθυμούσαν! Είναι πολύ σημαντικές εξετάσεις και για κάποιους που δεν τους δίνουν οι γονείς τους τη δυναυότητα να ξαναδώσουν, καθοριστικότατες!
Καθε φαση της ζωης εχει τις δυκολιες της αλλες στα 17-18, αλλες στα 25 και παει λεγοντας. Σιγουρα υπαρχουν σοβαροτατα προβληματα αλλα και οι πανελληνιες ειναι μια απο τις δυσκολιες που οι περισσοτεροι αντιμετωπιζουν στην ζωη.
δεν ξέρω, πόσο είσαι, αλλά να ονομάζεις τις πανελλήνιες δυσκολία είναι υπερβολή ολκής. Και στο λέει μια που δεν πέρασε και παρόλα αυτά βρήκε το δρόμο της. Μην τρελαίνετε τα παιδιά, γονείς και καθηγητές, ειλικρινά, αν το κάνετε, κάτι δεν πάει καλά μαζί σας.Οι πανελλήνιες ούτε η αρχή είναι ούτε το τέλος, ένα βότσαλο μέσα στο ποτάμι της ζωής. Και αν τους περνάτε την εντύπωση, πως δυσκολία είναι να κάτσεις να παλουκώσεις τον πωπό σου να διαβάσεις μερικές ώρες τη μέρα, φανταστείτε πώς θα αντιδράσουνε όταν βρεθούνε μπροστά στις ουσιαστικές δυσκολίες της ζωής. Μη μεγαλώνετε παιδιά φοβισμένα και δειλά.
Ειμαι 25 και ξερω τις δυσκολιες της ζωης και οι πανελληνιες για μενα ηταν μια απο αυτες. Για να σπουδασω το επαγγελμα που ηθελα επρεπε να δωσω πανελληνιες και να γραψω πολυ καλα. Για μενα ολη η διδικασια ηταν μια δυσκολια επρεπε να αντιμετωπισω το αγχος και την κουραση μου. Και συμφωνω οι πανελληνιες δεν ειναι ουτε η αρχη ουτε το τελος για τιποτα, αλλα για καποιους ειναι ο μονος τροπος να σπουδασουν αυτο που ανειρευονται απο μικροι.
επειδή λοιπόν δεν είμαι 25, αλλά πιο μεγάλη να σου πω και το έξης μυστικό, καμιά φορά αυτό που ονειρεύεσαι να σπουδάσεις δεν είναι αυτό που πραγματικά θέλεις, ή αυτό που μπορείς, καμια φορά επίσης ανακαλύπτεις μετά απο πολλές προσπάθειες και πειραματισμούς και ολικές αποτυχίες και μινι αποτυχίες τί πραγματικά θέλεις, μεγάλη κουβέντα και ίσως για ελληνικά δεδομένα δύσκολο να την καταλάβει κάποιος. Αυτό που λέω είναι, πως απο τη δικλη μου οπτιμλη γωνία οι γονείς και δάσκαλοι που τρελαίνουνε τα παιδιά με αυτό το θέμα, είναι αυτοί με την μικρότερη εμπειρία ζωής και την πιο γραμμικη πορία. Σε ένα περιβάλλον όπου μετράει η μεγαλύτερη δυνατή εμπειρία και η λιγότερο γραμμικη πορία, η φιλοσοφία των ανωτέρων γονιών και δασκάλων, που δυστυχώς περνάνε και στα παιδιά, είναι συνταγή αποτυχίας για τα εν λόγω παιδιά.
Γι' αυτούς που ΞΕΡΟΥΝ τι θέλουν, οι πανελλήνιες είναι μονόδρομος. Αν από μικρός κάποιος θέλει να γίνει γιατρός, δεν έχει αλλη λύση. (μην πιασουμε περιπτώσεις σπουδών στο εξωτερικό επί πληρωμή, αυτοί που μπορούν πλέον, είναι λίγοι).Για μένα το πρόβλημα έγκειται στη γενικότερη απογοήτευση που εισπράττουν ούτως ή άλλως τα παιδιά από τους γονείς και τον περίγυρο για το μέλλον της Ελλάδας, δηλ. το δικό τους.Είναι δύσκολο να αποφασίσεις σε μικρή ηλικία τι θες να σπουδάσεις, όταν οι προοπτικές σε ό,τι κι αν επιλέξεις δεν είναι τόσο λαμπρές. Από την άλλη, αυτό είναι το σύστημα, κάθε έφηβος/νεαρός ενήλικος οφείλει να κάνει μία επιλογή ταιριαστή με τον εαυτό του νωρίς. Και, αφού σε κρατικό επίπεδο, η παιδεία δε βοηθά στην ανακάλυψη των δεξιοτήτων και κλίσεων, ο κλήρος πέφτει πάλι στον ίδιο.Ας κοιτάξουν, λοιπόν τα νεαρά παιδιά να βρουν τι θέλουν. Αν ο δρόμος τους δεν περνάει μέσα από πανελλήνιες υποχρεωτικά, τόσο το καλύτερο. Αν όμως, περνάει, καλό ή κακό σύστημα, δεν παίζει ρόλο.
Scroll to top icon