ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Νιώθω απαίσια για όλα αυτά που έγιναν, αλλά δυστυχώς τότε η κατάσταση ήταν ανεξέλεγκτη. Ήμασταν τόσο θυμωμένοι ο ένας με τον άλλο που όλα αυτά τα πολύ δυσάρεστα που έγιναν πριν από χρόνια ήταν μονόδρομος. Έπρεπε να περάσουμε κάποιο χρόνο χωριστά πριν αποκτήσουμε παιδί. Με την απόκτηση του παιδιού το να ζήσουμε χωριστά σήμαινε διαζύγιο, το οποίο δυστυχώς ήρθε...τώρα είναι αργά. Κοιτάζω το παρελθόν και βλέπω τα λάθη μου. Τί να αλλάξω τώρα, ο χρόνος δεν γυρνά. Δεν ξέρω αν έχεις σχέση, εγώ δεν έχω. Και δεν με ενδιαφέρει. Ο μόνος άντρας στη ζωή μου πλέον είναι ο γιος μας. Και εσύ φυσικά. Δεν είμαστε μαζί, είσαι όμως πάντοτε παρών. Εκεί όποτε σε χρειάζομαι. Ακόμη και τώρα. Σ αγαπώ πάρα πολύ. Δεν μπορώ όμως να στο πώ. Δεν έχει νόημα. Τώρα πλέον δεν μπορούμε να είμαστε μαζί. Μου λείπουν τα χρόνια που ζήσαμε μαζί. Η Καλαμαριά, η Άνω Πόλη, η Θεσσαλονίκη. Κάθετι σε αυτήν την πόλη εσένα θυμίζει. Οι πολύωρες βόλτες μας, η Προξένου Κορομηλά, η παραλία, η Σοφούλη, η Κρήνη, οι καφετέριες που πρωτοπηγαίναμε όταν γνωριστήκαμε, το πανεπιστήμιο. Όλα. Ευτυχώς δεν ζω εκεί. Αλλιώς θα είχα τρελαθεί. Είχες δίκιο σε πολλά πράγματα. Για το χαρακτήρα μου κυρίως. Μου τα έλεγες με αγάπη και εγώ τα εκλάμβανα λάθος. Δεν ξέρω γιατί με βοηθάς ακόμη. Ίσως να με αγαπάς. Ίσως λόγω του παιδιού. Ίσως να νιώθεις και εσύ ενοχιές. Ίσως να θέλεις να έχουμε μία τυπική σχέση. Θα σ'αγαπώ για πάντα και ελπίζω να με συγχωρέσεις.