Ο τρόπος της γραφής σου με έκανε να γελάσω λιγάκι... ωραία τα λες. Μέσα από το πόνο και την απογοήτευση που βιώνεις, τα εξιστορείς με χιούμορ. Η αλήθεια είναι πως όταν χάνουμε κάτι τότε στα αλήθεια το εκτιμάμε, αλλά καθυστερημένα πλέον χωρίς επιστροφή που είναι το χειρότερο. Και είναι το χειρότερο γιατί αν ο άλλος/άλλη έχει φερθεί με αυτή τη σκ@τένια συμπεριφορά που αναφέρεις και ξυπνήσει όταν θα είναι αργά για μετάνοιες, εσύ πλέον δεν μπορείς να συγχωρήσεις. Δεν μπορείς όχι γιατί κάνεις νάζια και ηθελημένα τον πονάς με το τρόπο σου για να καταλάβει και εκείνος τι εστί βερίκοκο, αλλά γιατί έχεις σπάσει σε τόσα μικρά κομμάτια μέσα σου που δεν μπορείς να σου επιβληθείς. Δεν σημαίνει ότι τον μισείς αλλά δεν μπορείς να λειτουργήσεις πια μαζί του, ξέρεις πως θα είναι αρρωστημένο. Και να κάνεις πέτρα τη καρδιά να συγχωρήσεις, πάντα θα νιώθεις μια μελανιά στη ψυχή σου από τη πληγή που έτρεξε πόνο και αίμα από αυτόν που αγάπησες. Σε κάποιο μελλοντικό τσακωμό, σε κάποια διαφωνία θα ζωντανέψουν ψυχοφθόρες καταστάσεις που θα οδηγήσουν σε επαναλαμβανόμενο ναυάγιο. Μαζί με όλο αυτό, έχεις και το θυμό για εκείνον και το μεγάλο γιατί και τη σκέψη που αν δεν φερόσουν έτσι τόσο άσχημα τώρα θα ήμασταν καλά μαζί...
27.6.2018 | 12:47
Άιντεεε καλέεε...
Καλέ που είσαι, μου λες; Έχω φτιάξει ολόκληρα σενάρια με το μυαλό μου για την ημέρα που θα έρθεις να μου ζητήσεις συγγνώμη, θα με αγκαλιάσεις σφικτά και θα μου πεις πόσο μεγάλο λάθος έκανες και πόσο πολύ θέλεις να σε βάλω ξανά στη ζωή μου, παρά τη σκατένια συμπεριφορά σου και τα σκληρά λόγια που είπες.. Σε έχω φανταστεί βουρκωμένο, σκεπτικό και μελαγχολικό, να ψάχνεις τρόπους να με προσεγγίσεις και να μην βρίσκεις το κουράγιο, τόσο χάλια που τα έχεις κάνει. Να κάθεσαι μόνος σου στο δωμάτιό σου και να χαζεύεις το σχέδιο που σου έχω χαρίσει (παραδόξως νομίζω ότι μου μοιάζει λίγο ή και όχι), λέγοντας στον εαυτό σου πόσο απαράδεκτα φέρθηκες σε έναν άνθρωπο που σε είχε τόσο ψηλά και μόνο καλό είχε για σένα μέσα του.. Πάντα.. Το πιο αστείο είναι ότι δεν πρόκειται να έρθεις ποτέ... Όμως, ξέρεις κάτι; Κάποτε δεν θα με νοιάζει και καθόλου!
1
