ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Βγήκα μια βόλτα στην Αθήνα σήμερα (όχι κεντρικά) και με έπιασε μια μελαγχολία... Δεν ξέρω γιατί... Ίσως λόγω της μειωμένης κίνησης σκεπτόμενος οτι πολλοί έφυγαν και εγώ έμεινα και πάλι πίσω, ίσως η έλλειψη παρέας/σχέσης (όχι μόνο το καλοκαίρι, γενικά) για να πάμε πουθενά, ίσως οτι μένει ακόμα ένας ολόκληρος μήνας με τα ίδια και τα ίδια, ίσως οτι θα φύγει το καλοκαίρι χωρίς να έχω κάνει τίποτα το ιδιαίτερο (πλην δύο φορές που πήγα σε μια συναυλία και μια παράσταση), ίσως ότι τον Σεπτέμβριο δεν έχω κάτι σπουδαίο να με περιμένει (μιας και είμαι φοιτητής μεγαλύτερου έτους σε μια σχολή που απεχθάνομαι και ούτε μπορώ ούτε θέλω να τελειώσω), ίσως ότι δεν έχω κάποιο άτομο δίπλα μου να μιλήσουμε και να με στηρίξει (έχω τους γονείς μου αλλά δεν νομίζω οτι με καταλαβαίνουν) και γενικά αισθάνομαι χάλια... Δεν είμαι καταθληπτικός, ούτε θέλω να κλαίγομαι, και ξέρω οτι υπάρχουν πολλοί που βρίσκονται σε πολύ χειρότερη θέση απο μένα, αλλά ειλικρινά όλη αυτή η κατάσταση με έχει καταβάλει...