ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καταστρέφεμαι, κάθε μου ώρα και λεπτό είναι σαν θάνατος, δεν περνάω καλά, μοναχά τα έχω καλά με τον εαυτό μου, που πριν δεν υπήρχε αυτό. Τώρα όμως έχω καταλάβει, ή βασικά αρχίζω και κατάλαβαινω πως όλο αυτό το καιρό πρώτη εγώ σε αγάπησα, μα είμαι τόσο ηλίθια, δίπλα μου ήταν όλα δίπλα μου είναι όλα και τα βλέπω απλά ήμουν τόσο τυφλή ώστε να καταλάβω ότι τελικά δεν είμαι τρελή όπως με λες. Όντως αυτά ήταν, όντως δεν με αγαπάς κι όντως είμαι απλά μια περαστικη όπως και οι υπόλοιπες σχέσεις σου. Βλέπεις τώρα κάνεις το καλοκαιράκι σου, με παίρνεις δύο τρία τηλέφωνα την ημερα, τα λέμε εκεί κάνα δυο λεπτα, και τι λέμε; Τα ίδια συνηθισμένα σκατα, τίποτα το ειλικρινές. Ακόμα ακούω το τηλέφωνό μου να χτυπάει στο μυαλό μου, μήπως και με πάρεις και δεν το σηκώσω ή δεν το δω. Δυστυχώς για εσένα όλα αυτά δεν είναι τίποτα, γιατί μπορεί να ένιωθες κάτι, αλλά τώρα που είσαι εκεί πιστεύω άλλες είναι οι προτεραιότητες σου. Βλέπεις δεν είμαι εκεί να δω τι κανεις, να γίνομαι τα μάτια σου και να το ξέρεις. Είσαι ελεύθερος εκεί. Πάντα έτσι ήταν απ' την αρχή βασικά. Πάντα το καλοκαίρι μου εμένα έτσι θα είναι, άσχημο, καταθλιπτικό και να περιμένω πότε θα πας σπίτι, με ποιους είσαι και τι κάνεις. Πλέων όμως έχω καταλάβει. Εδώ τα κάνεις όταν είμαι μπροστά, φαντάζομαι εκεί πως θα συμπαιριφερεσαι. Η ζωή λοιπόν. Από εκεί που νομίζεις ότι όλα είναι μια χαρά, ξαφνικά σου τα φέρνει όλα μπροστά στα μάτια σου. Κρίμα που όταν μου λες το σαγαπαω δεν το νιώθεις καν. Άλλωστε έτσι είσαι.