ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Οτι δεν μπορω να κανω τιποτα για τον εαυτο μου,αλλα οταν ειναι για να ευχαριστησω αλλους σκιζομαι. Και οχι,δεν το λεω με κλαψιαρικο τονο..εννοω οτι κατα καποιο τροπο χχεστηκα για εμενα,γιατι ουτε τι μαρεσει ξερω ουτε με ευχαριστει κατι. Δεν με νοιαζει τιποτα που να εχει να κανει με εμενα.απλα μου την σπαω,γιατι δεν εχω σθενος,ουτε στοχους τωρα πια,ουτε φιλοπονη ειμαι,ουτε βιβλια διαβαζω πια,και αν ξεκινησω το σταματω στην μεση ακομα κι αν μαρεσει γιατι βαριεμαι. Επισης,με σαμποταρω με ΚΑΘΕ πιθανο τροπο. Ενω βλεπω οτι ΜΠΟΡΩ,και φτανω στη γραμμηη τερματισμου πρωτη(το φερω σαν παρμοιωση),τσουπ τελευταια στιγμη λεω ''δεν το αξιζεις γιατι βαριεσαι που ζεις'' και κανω πισω και αφηνω τον δευτερο στην σειρα να με προσπερασει,και τον τριτο κ τον τεταρτο..και εγω καταληγω τελευταια και ολοι να απορουν τι παιχτηκε. Κριμα και ειμαι μονο 18 ετων..και δεν με αφορω καθολου.