ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι σε μια ξένη πόλη και ζω στο ενοίκιο με το αγόρι μου. Είμαι γύρο στον ένα χρόνο...για να βγουν τα έξοδα δουλεύουμε και οι δύο και αυτό έχει αποτέλεσμα να μη βλεπομαστε.. το θεμα είναι πως έχω πιάσει τον εαυτό μου να πηγαίνω με το ζόρι στη δουλειά . Ενώ έχω να δώσω πολλά δε τα δίνω και αυτό γίνεται γιατί δε μαρεσει η δουλειά που κάνω..ούτε η προηγούμενη δουλειά που έκανα και είμαι σίγουρη και ούτε η επόμενη. Δουλεύω καθαρά για να καλύψω τα έξοδα του σπιτιού ,και βαθειά μέσα μου θα χαιρομουν πολύ να με διώξουν... Κάνω πολλές φορές στον εαυτό μου την ερώτηση "τι δουλειά θα ήθελες να κανεις,ποια δουλειά θα σ άρεσε??" Η αλήθεια είναι πως δε ξέρω να απαντήσω. Δε μαρεσει να κάθομαι ,αλλά δε μπορώ να έχω αφεντικά πάνω απτό κεφάλι μου . Όλοι λένε κάνε και λίγο το μαλακά ... Τον κάνω αλλά πόσο?? Η δουλειά μου έχει επαφή με κόσμο...η αλήθεια είναι πως δε με ενδιαφέρει αν κάποιος πελάτης είχε μια άσχημη μέρα και θα μιλήσει στον υπάλληλο άσχημα.γιατι και ο υπάλληλος μπορεί να είχε Μια ασχημη μέρα ,αλλά πρέπει να σου χαμογελάσει θέλει δε θέλει...και το πιο δύσκολο από όλα δεν είναι το χαμόγελο,είναι να κάνεις το χαμόγελο να φανεί αληθινό. Δε μπορώ να τα θάβω όλα μέσα μου.δεν είμαι έτσι... Και ας μη μιλήσουμε και για την εκμεταλλευση των εργοδοτών..Που δεν έχει ορια!!! 8 ώρες δουλεύω??? 4 ώρες ασφαλίζομαι... 20 ευρώ μεροκάματο περνώ?? Έχουν την απαίτηση να κάνω κολοτουμπες. Παιδιά έχω απελπιστει!