ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

.. λόγω δουλειάς και συναδέλφων πάνω κάτω στην ίδια ηλικία (-1 έως +4 χρόνια) καλούμαι σε διάφορες εξόδους (φαγητό, ποτό) ή δραστηριότητες (θέατρα, σινεμάδες). Άντρες γυναίκες ισομοιρασμένοι. Κάνουμε καλή παρέα με τα παιδιά και περνάει ευχάριστα η ώρα. Μετά τις δύο πρώτες εξόδους άρχισαν οι περισσότεροι να φέρνουν τις σχέσεις τους. Το εντυπωσιακό είναι ότι οι ουσιαστικά συνομίληκες κοπέλες - δηλαδή στη ζώνη 24 - 26 - είναι σε μακροχρόνια σχέση και είναι είτε σε φάση αρραβώνα ή άτυπης τέλος πάντων επισημοποίησης (μιλάνε για πεθερές !!). Αντίστοιχα οι άντρες έχουν κάποια σχέση σύντομης διάρκειας κυρίως με 4-5 χρόνια μικρότερες. Ε .. εγώ και ένας άλλος συνάδελφος που από ότι έχουμε συζητήσει μέσα σε όλα αναφέραμε και την ανέκαθεν μπακουρίαση μας, έχουμε αρχίσει να αισθανόμαστε αμήχανα με την όλη κατάσταση. Το να φέρουμε κανέναν φίλο θα είναι άκυρο έως και παρεξηγήσιμο. Άσε που είμαστε σα κολαούζοι σε παρέα με ζευγαράκια. Ούτως ή άλλως όλοι αυτοί είναι σε άλλη φάση ζωής, σκέφτονται σοβαρέματα, μιλάνε για συγκατοικήσεις, αρραβώνες ή ακόμα και παιδιά οι 30ρηδες και καλά κάνουν οι άνθρωποι. Αυτά τους απασχολούν αυτά λένε. Εγώ είμαι τόσο πίσω που το μόνο που με ενδιαφέρει είναι να καταφέρω να καλύψω μέρος προφανώς του χαμένου εδάφους. Πολλές φορές κάθομαι και στην άκρη στη συζήτηση και δε μιλάω για ώρα γιατί δεν υπάρχει κοινός τόπος συζήτησης. Σκέφτομαι να σταματήσω να αποδέχομαι προσκλήσεις για εξόδους αλλά δε ξέρω τι δικαιολογία να προβάλω για να μη φανώ απόμακρος ή παράξενος. Τι προτείνετε λοιπόν για να μη φανώ αγενής στο μέλλον;