ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Η συνειδητοποιώ πόσο μόνος είμαι. Που πολύς κόσμος είναι έξω και περνάει καλά και εγώ στο σπίτι, μόνος, να κάθομαι σε μια γωνιά και να ξεσπώ σε κλάματα... Και τώρα πλησιάζουν γιορτές και τα πράγματα θα είναι ακόμα χειρότερα (να, ήδη έχει προγραμματιστεί κάποια εορταστική εκδήλωση σε ένα φροντιστήριο που πηγαίνω για την επόμενη εβδομάδα και ήδη ψάχνω κάποια δικαιολογία που θα λέω στην ερώτηση αν θα πάω, παρά το ότι θα ήθελα πάρα πολύ να πάω...).Πόσες και πόσες εξόδους έχω χάσει επειδή δεν έχω φίλους ή κάποια σχέση και, όπως είναι φυσικό, μόνος ντρέπομαι να πάω... Και δε ξέρω για πόσο ακόμα θα συνεχιστεί όλο αυτό... Απλά κουράστηκα. Με έχει καταβάλει αυτή η κατάσταση πλέον... Απλά θλίψη... Και να πεις οτι είμαι κανένας 'παράξενος'. Ένας φυσιολογικός 25ρης είμαι, και θεωρώ πως μπορώ να κάνω καλή παρέα και σαν φίλος και σαν σύντροφος και γενικά μπορώ να συνυπάρχω με τους γύρω μου... Αλλά...