ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Νοιάζομαι για κάποιον πάρα πολύ.Στεναχωριέμαι που δεν ειναι καλά στη ζωή του..Θέλω αλλά δεν εχω το θάρρος να του κάνω μια σφιχτή αγκαλιά να του πάρω τη μοναξιά έστω για 5 λεπτά.Θα ήθελα να έχω ένα μαγικό ραβδί να διαγράψω τα λάθη του κ να του κάνω τη ζωή ευτυχισμένη.Όταν τον βλέπω στις μαύρες του δεν μπορώ να κοιμηθώ..Σφίγγεται η καρδιά μου..Μου αρέσει σαν άντρας αλλά αν παω να μας σκεφτώ σε κάτι παραπάνω τους δυο μας δεν μου βγαίνει.. Του αρέσω κ εγώ απ οτι εχω καταλάβει αλλα εγώ βάζω στοπ αφού δεν ειμαι καθόλου σίγουρη ότι μπορώ να σταθώ διπλα του κ δεν θελω να πληγωθεί ξανά..Απ τη μια ευχομαι να τον δω με μια καλη γυναικα στο πλάι του απ την αλλη φανταζομαι εμενα στο πλάι του κ κατι μου κλωτσαει..Αλλα νιωθω οτι τον αγαπαω κ τον αγαπαω Αλλιώς πώς να εξηγήσω που τον νοιαζομαι τόσο..Ειναι συναδελφος μου..Δεν ειμαστε καν φίλοι..Κ δεν μπορω να ονομασω τι ειναι αυτο που νιωθω γι αυτον..Απλο ανθρωπινο ενδιαφερον δεν μπορει να ειναι αφου φτανω σε σημειο να καταβαλλομαι εγω που δεν ειναι αυτος καλά..Τον θέλω στη ζωη μου για παντα, να βλεπω, να ξερω οτι ειναι καλα, να τον βοηθαω οποτε το εχει αναγκη....Τί μου συμβαινει βρε παιδια??? Να νιωθεις τοσο έντονα συναισθηματα για εναν ανθρωπο που ουτε καν φιλικη σχεση εχετε κ να μην μπορεις να τα προσδιορισεις ακριβώς.Πείτε μου πώς το βλέπετε σαν τριτοι, ειμαι στο τσακ να ρωτήσω ψυχολογο να μου πει εκεινος για το τι εχω στην καρδια μου γι αυτον τον άνθρωπο...