ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Θέλω να εξομολογηθώ σε κάποιον την ιστορία μου γιατί νιώθω τόσο μόνη. Είμαι κλειστος άνθρωπος και γενικά δεν ειχα ποτέ πολλές φιλίες εως που κάποια στιγμή αποφάσισα επιτελους να συμμετέχω σε ένα προγράμμα που διοργάνωνε η σχολή μου για να δώσω ένα νέο νόημα στην ζωή μου. Είχα ανάγκη από συναναστροφές αλλά και εξειδίκευση στη δουλειά μου και έτσι το πήρα επιτέλους απόφαση και γράφτηκα εκεί.. με τον καιρό και τελειώνοντας το προγράμμα έμαθα αρκετά αλλά μου δόθηκε και η ευκαιρία να έχω νέες παρέες που δυστυχώς δεν πήγαν παραπέρα και δεν εξελίχθηκαν όπως περίμενα..παρόλα αυτά μέσω γνωστών έτυχε και γνωρισα κάποιον με τον οποίο ένιωθα ότι υπήρχε κάτι περισσότερο ..αυτό ήταν πολύ σημαντικό για μένα γιατί λόγω του φόβου και της ανασφάλειας μου δεν έτυχε ποτέ να δώσω τη δυνατότητα σε κάποιον να με γνωρίσει πραγματικά. Γενικά έχω περάσει δυσκολες στιγμες στη ζωή μου. Παρόλα αυτά ο ιδιος δεν έκανε κάποια κίνηση και ο καιρός περνούσε .. έτσι σε μια στιγμή είπα να ξεπεράσω τους φόβους μου, πήρα πρωτοβουλία και τον πήρα εγώ πρώτη στο κινητό του και μιλήσαμε..ύστερα από κάποιο καιρό έκανε επιτέλους μια κίνηση και προσφέρθηκε να με συνοδεύσει σπίτι..ήμουν τόσο χαρούμενη που επιτέλους άλλαξε κάτι στη ζωή μου και σκεφτόμουν ότι ίσως ήρθε η στιγμή και για μένα να έχω κάποιον. Μιλήσαμε πάλι και συμφωνήσαμε να βγούμε μαζι για έναν καφέ.. όταν με πήρε του είπα τα κλασικά ότι δεν μπορώ, τον άφησα να με ξαναπάρει το Σάββατοκυριακο κλπ. Φυσικα ήμουν πολύ ενθουσιασμένη αν και ταυτόχρονα φοβόμουν να βγω μόνη μου με κάποιον που δεν ήξερα και τόσο καλά, παρόλα αυτά προετοιμάστηκα και πήγα. Δεν ξέρω γιατί αλλά με έπαιρνε συνεχώς τηλέφωνο σαν να μην εμπιστεύονταν αν θα πάω η όχι..τέλος πάντων στην αρχή όλα φαίνονταν καλά, μιλούσαμε κοιταζομασταν αλλά παρόλα αυτά δεν με πλησίαζε καθόλου. Σε κάποια στιγμή και ενώ ήθελα να φύγω γιατί δεν έβλεπα να γίνεται κάτι μεταξύ μας, ζήτησε ένα ακόμα ποτό και άρχισε να κοιτάει μια άλλη κοπελιά που καθόταν παραπέρα.. με λίγα λόγια όλα πήγαν χάλια, εγινε και αργά και φοβόμουν στο τελος να φύγω και να γυρίσω μόνη μου. Τελικά γυρίσαμε κακην κακως και φαίνονταν να είναι αλλού σαν να είχε μεθύσει..Φυσικά μετά από εκείνο το βράδυ δεν ήθελα να τον ξαναδώ, τον φοβόμουν και για ένα διάστημα έκλαιγα και έλεγα ποσο άτυχη είμαι. Δεν ξέρω γιατί, αλλά μετά από κάποιο διάστημα είπα ότι ίσως παρά ήπιε η ήταν μάλλον μια κακιά στιγμή και τον συγχώρησα. Με έψαξε και τον έψαξα και από τότε αρχίσαμε να επικοινωνούμε με μυνηματα κάθε τόσο. Σιγά σιγά αρχίσαμε να μιλάμε αρκετά και φαίνονταν να υπάρχει μια συμπάθεια μεταξύ μας που δεν ήταν απλά φιλική και έτσι του πρότεινα να ξαναβρεθούμε. Μου πρότεινε να πάμε σε ένα μαγαζί που ήθελα πάντα να πάω γιατί μου άρεσε πολύ, αλλά παρόλο που είμασταν εκεί είδα και πάλι ότι δεν με πλησίαζε..στο τέλος μάλιστα εμφανίστηκε και ένας φίλος του και προτίμησε να συνεχίσει την βραδιά του μαζί του αντί να συνοδεύσει σπίτι εμένα. Τέλος πάντων και πάλι τον συγχώρεσα, με τη διαφορά ότι την επόμενη φορά που βγήκαμε ήτανε όλα όπως πρέπει και έτσι του έδωσα ένα φιλί. Για να μην τα πολυλογώ αυτή ήταν και η τελευταία φορά που βρεθήκαμε γιατί μετά άρχισε να είναι τελειως απόμακρος και γενικά αδιαφορούσε.. αυτό που τελικά κατάλαβα ήταν ότι το μόνο που ζητούσε από μένα ήταν σεξ χωρίς δεσμεύσεις και ότι γενικά δεν είχε κανέναν σκοπό να επενδύσει σε κάτι δημιουργικό στην ζωή του, ενώ εγώ άδικα περίμενα ανταπόκριση σε αυτό που ένιωθα. Τον συγχωρούσα πάντα γιατί τον αγαπούσα και ήμουν τόσο ανόητη.. ποτέ δεν τον ενδιέφερε πραγματικά ούτε για μένα ούτε για όλα τα προβλήματα που αντιμετώπιζα μόνη μου καθημερινά, παρόλο που ήξερε το πόσο μόνη είμαι το μόνο που σκέφτονταν ήταν να με εκμεταλλευτεί για να βολέψει το δικό του πρόβλημα.. μερικές φορές σκέφτομαι αν είναι έτσι οι άνθρωποι που γνωρίζεις μέσω φίλων, τότε τι είναι οι άλλοι άγνωστοι εκεί έξω ; Απο τότε έχω κατάθλιψη, είμαι μόνη και απογοητευμένη από όλους και από όλα