ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γύρισα στο πατρικό μου και θα κάτσω συνολικα δέκα-δωδεκα μέρες.Ειμαι αναπληρώτρια και πραγματικά ήδη νιώθω να πνίγομαι εδώ. Οκ χάρηκα που τους είδα, αλλά ζούσα εδώ κολλημένη και παλεύοντας με δουλειές του ποδαριού 5 χρόνια.Φετος για πρώτη φορά πήγα αναπληρώτρια και περνάω τέλεια.Οχι επειδή κάνω έξαλλη ζωή, καμία σχέση, αλλά γιατί επιτέλους ζω μόνη μου, με έναν φοβερό για τα δεδομένα μου μισθό, με το σπίτι μου και την ανεξαρτησία μου. Ίσως να φταίει που γενικά είμαι μοναχικό άτομο, λατρεύω να είμαι σε ένα σπίτι μόνη μου,γενικά λατρεύω να είμαι μόνη μου και τωρα που γυρισα πισω ζοριζομαι.Ισως πάλι να φταίει το ότι είχα τόση ανάγκη να φύγω που τώρα που επεστρεψα έστω για λίγες μέρες, επέστρεψαν μαζί και όλες οι άσχημες αναμνήσεις.Πολυ κλαμα, εργασιακό αδιέξοδο, μαυρίλα...Ειλικρινά δεν ξέρω γιατί κλαίγονται οι αναπληρωτες. Το μόνο κακό είναι πως όλοι μας δεν ξέρουμε πού και αν θα δουλέψουμε του χρονου, σαφέστατα θέλουμε διορισμό, την ασφάλεια της μονιμότητας,,ο σχεση με τις δουλειές εκεί έξω περνάμε τέλεια.Αλλωστε σε καμία σχεδόν δουλειά σήμερα δεν ξέρεις αν θα είσαι εκεί και του χρόνου κτλ. Εύχομαι να με ξαναπάρουν και ας με στείλουν όπου θέλουν. Το να ζω μόνη μου και να έχω τον μισθό μου δεν το αλλάζω. Είναι η καλύτερη περίοδος της ζωής μου μετά από 5 χρόνια στασιμότητας, σωματικής και ψυχικής κούρασης και ήδη ανυπομονώ να επιστρέψω πίσω στο σπίτι μου.