Είναι απόλυτα φυσιολογικό, και λογικό! Εδώ ένα τραγούδι ακούς, η μυρίζεις μια μυρωδιά και σε γυρνάει πίσω σε στιγμές και μελαγχολείς.. ποσο μάλλον ένα μέρος που η αναμνηση ζωντανεύει μπροστά στα μάτια σου. Η λύση δεν είναι να μη ξαναπατήσεις αλλά να δώσεις χρόνο στον εαυτό σου, πιστεύω όσο πιο συχνά περνάς και από αυτά τα μέρη καποτε θα γίνει συνήθεια και δεν θα σε επηρεάζει τόσο. Μπορείς να πεις και στη παρέα σου να μη συζητάει για αυτόν τον άνθρωπο όταν είσαι εσυ μπροστά. Υπομονή, όσο κλισέ και αν ακούγεται ο χρόνος γιατρεύει τις πληγές και ύστερα γίνονται αναμνήσεις που δεν πληγώνουν πλέον στο πέρασμα του χρόνου.
24.12.2018 | 09:42
Αναμνήσεις.
Κάθε φορά που έρχομαι στον τόπο μου αυτόν τον τελευταίο χρόνο η ίδια ιστορία.. Σκέφτομαι τον πρώην μου και τις στιγμές που ζήσαμε εδώ μαζί (είμαστε από το ίδιο μέρος). Όλα τα σημεια μου θυμίζουν κάτι. Η κοινή μας παρέα επίσης μου υπενθυμίζει διαρκώς τι έγινε. Αναφέρονται συνέχεια σε εκείνον. Ήμασταν πολλά χρόνια μαζί και τώρα όταν γυρίζω εδώ αισθάνομαι πολύ παράξενα. Αισθάνομαι ότι είμαι μόνη μου ξαφνικά. Νιώθω πως μου λείπει, ενώ πραγματικά δεν τον θέλω ξανά στη ζωή μου. Ήταν άνθρωπος που δεν μου έκανε καλό και εγώ αποφάσισα να το τελειώσω. Γιατί συμβαίνει αυτο? Και ποια αραγε είναι η λύση? Να μην ξαναπατήσω εδώ?; σας ευχαριστώ για την όποια βοήθεια.
1
