ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Προσπαθώ να βάλω τις σκέψεις μου σε μια σειρά αλλά δεν ξέρω από που να ξεκινήσω. Απο μικρη ειχα σχεσεις με αντρες ειχα ερωτευτει και εχω κανει 2 μακροχρονιες σχεσεις.τυπου 1 και 2 χρονια και μ αρεσει το σεξ μαζι τους.Εχω πολλες εμπειριες μπορω να πω, ομως βαριεμαι ευκολα. Νιωθω οτι δε δινω ευκαιριες οταν συνειδητοποιω οτι δε μπορουν να με καλυψουν πληρως συναισθηματικα. Οποτε δεν μπορουν να με κρατησουν στη σχεση. Ειχα την εντυπωση πως απλα βαριομουν ευκολα και πως ισως δεν εχει βρεθει ο καταλληλος που θα με κανει να χασω το μυαλο μου. Και ομως σε καποια περιοδο μεγαλης μοναξιας αφου ειχα απογοητευτει και ειχα κλεισει συναισθηματικα βρεθηκε μια γυναικα που με ερωτευτηκε τοσο πολυ που πραγματικα θαυμασα τον τροπο που το εκανε. Δεν ξερω αν ερωτευτηκα εκεινη ή τον τροπο που ηταν ερωτευμενη μαζι μου. Την θαυμασα για το μυαλο της. Δεν βαλαμε ποτε την ταμπελα της σχεσης γιατι ειχα φρικαρει. Δεν μπορουσα να δεκτω πως μου συμβαινει αυτο. Αλλα περασαμε μια ιστορια δυο δραματικα και εντονα χρονια οι δυο μας.Ειχαμε αποσταση και μια αρρωστη σχεση εξαρτησης (εγω συνεχιζα να προσπαθω να κανω σχεσεις με αντρες μεσα στη φρικη μου) . Δεν το δεκτηκα ποτε.Δεν το ηξερε κανενας. Και οτι περνουσα το περνουσα μονη μου. Δεν αφησα ποτε πραγματικα τον εαυτο μου να παραδεκτει πως ηταν οτι πιο εντονο εχω ζησει. Αφου αποφασισαμε να ληξουμε αυτη την αρρωστη σχεση και να προσπαθησουμε να παρουμε τους δρομους μας, Ειχα τρελαθει. Δεν ηξερα ποια ειμαι. Και τι θελω. Πηγα και με μια δευτερη γυναικα για να δω αν νιωσω το ιδιο. Η ατσαλη αντιδραση αυτη δεν ειχε καλα αποτελεσματα. Η κοπελα ηταν απο την επαρχια που ζουσα και εγω και δεν κρατησε προστατευμενη τη σχεση μας οπως ειχα μαθει με την πρωτη. Το θεμα πηρε εκταση το εμαθαν πολλοι και εγω φρικαρα περισσοτερο. Κλειστηκα στον εαυτο μου και υποσχεθηκα στον εαυτο μου να το θαψω μεσα μου ολο το lesbian drama μου και να συνεχισω τη ζωη μου οπως ειχα μαθει πριν γινουν ολα. Περασαν δυο χρονια και βρηκα εναν αντρα και εκανα μια σοβαρη σχεση συμβιωσης τον ερωτευτηκα και τον αγαπησα και νομιζα πως ολα αποτελουσαν παρελθον. Τα ειχα θαψει καλα μεσα μου. Με τον καιρο συνειδητοποιησα πως ο τυπος ηθελε οικογενεια και παιδια και μια γυναικα να του τα προσφερει. Οχι εμενα. Απογοητευτηκα για αλλη μια φορα. Χωρισαμε ηρεμα και ωραια. Και δεν νιωθω πονο. Το θεμα ειναι οτι παντα συγκρινα τους ερωτες μου με αυτο τον υστατο ερωτα που εζησα με αυτη την κοπελα. Και δεν με αφηνει να προχωρησω. Αυτη τη πληρη συναισθηματικη καλυψη. Εχω μεγαλες απαιτησεις απο τον ερωτα. Δε μπορουσα να μεινω σε μια συμβατικη σχεσουλα να κανω γαμους και παιδια και να βλεπουμε αμιλητοι τηλεοραση στον καναπε τα βραδια. Θελω να ζησω εναν ερωτα πνευματικα κτηνωδη. Και δεν ξερω αν αυτο ενας αντρας μπορει τελικα να μου το προσφερει. Ισως εχω λαθος στανταρ στους αντρες που επιλεγω. Ισως μια γυναικα μπορει να με καλυψει περισσοτερο συναισθηματικα και ενας αντρας σωματικα. Ισως δεν ξερω τι θελω στην τελικη. Και ειναι κριμα στα 26 μου πια να εχω τετοιες αποριες. Never mind..Ο χρονος θα δειξει.