ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

απο τα 18 μεχρι τα 20 τα ειχα με ενα παιδι (λιγο μεγαλυτερο) και τωρα χωρισαμε. Η ζωη μου απο οταν ενηλικωθηκα ηταν διπλα του,αυτος με βοηθαγε σε ολα, με το σπιτι,με το να βρω δουλεια,με εβαλε στον κυκλο του και εκανα παρεα μονο με δικους του κλπ.Τωρα νιωθω πως μονη μου δεν μπορω να κανω τιποτα εχω αφησει πολυ καιρο πισω τις παλιες μου παρεες,δεν εχω τελειωσει τη σχολη,δεν εχω πολλες γνωριμιες για να βρω ευκολα δουλεια (οπως ειχε εκεινος),γενικα δεν ξερω τι να κανω ακριβως με τη ζωη μου.Με εχει πιασει μια θλιψη οσο τα σκεφτομαι που καθομαι ολη μερα σπιτι χωρις να κανω τιποτα..δεν ξερω τι μπορω να κανω..Σκεφτομαι να φυγω να παω να δουλεψω σεζον σε ενα νησι να κανω καινουργια αρχη. Αλλα εντελως μονη μου φοβαμαι λιγο..δεν ξερω τι να κανω..