ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πριν τρία τέσσερα χρονακια γνώρισα κάποιον μέσω κοινών γνωστών χωρίς να χουμε ποτέ πολλά πάρε δώσε.τελοσπαντων, έμαθα αργότερα από άλλους ότι με γουστάρε αλλά ήμουν σε σχέση και δεν με ενδιέφερε κιόλας σαν άντρας. Τώρα εγώ είμαι παντρεμένη κ έχω και ένα παιδάκι . έπιασα δουλειά και έτυχε να δουλεύει κ αυτός εκεί. Λόγω ωραρίων δεν βλέπομαστε συχνά αλλά όποτε συναντιομαστε είναι ξεκάθαρο το τι λέει με το βλέμμα τού και το πονηρό χαμόγελο. Οκ, ας πάρουμε την εκδοχή ότι με θέλει ακόμα μετα από τόσο καιρό. Αλλά δεν καταλαβαίνω πως μπορεί να μη ξενερώνει πλέον που είμαι μάνα (άσε το παντρεμένη τόσα έχουμε ακούσει). Δηλαδή δεν τον άγγιξε καν αυτή η αλλαγή στη ζωή μόυ; Τόσο επιμονή για έναν π@@@? Γιατί γιατί αυτό με θέλει δε μπορώ να σκεφτώ κάτι άλλο με αυτή τη στάση του. Δε μπορεί να παίξει με καμία άλλη ? Με αναστατωνει όλο αυτό γιατί έχει αρχίσει να μου αρέσει τώρα πού τον ζω περισσότερο και νιώθω ένοχη και ανίκανη να το σταματήσω. Συμβουλές και κραξιματα δεκτά.