ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αν δεν είσαι χαρούμενη μέσα στη σχέση αυτή, δεν έχει λόγο να υπάρχει. Δεν "την πετάς" αν αποφασίσεις να τη λήξεις. Εκτιμάς όσα ζήσατε, αλλά πλέον δεν έχει να σου προσφέρει κάτι άλλο. Έκανε τον κύκλο της!

Κοίτα. Πρώτα από όλα θα πω ότι σε νιώθω γιατί ξέρω πως είναι μια τέτοια σχέση και πρόκειται σε κάποιους μηνες να ζήσω πάλι το ίδιο σκηνικό. Πιστεύω ο μόνος λόγος για να μπεις σε αυτήν την ψυχοφθόρα διαδικασία είναι να ξέρεις πότε θα κλείσει η απόσταση με ακρίβεια και να είστε αποφασισμένοι ότι ο ένας θα αναλάβει να μετακομίσει και ο άλλος θα αναλαβει να στηρίξει με κάθε τρόπο αυτόν που μετακόμισε. Επιπλέον θα πρέπει να ξέρετε ότι θέλετε να είστε στο ίδιο σπίτι και ότι θέλετε τα ίδια πράγματα από την ζωή σας αλλιώς είναι ανούσιο. Αν έχεις ένα σχέδιο στο μυαλό σου όλα είναι πιο εύκολα.Όσο σκληρό και αν ακούγεται η απόσταση είναι επιλογή και για μένα αυτή η επιλογή στέκει μόνο σε νεαρές ηλικίες. Πχ εγώ δεν μπορώ να αφήσω τις σπουδές μου και ο φίλος μου δεν μπορεί να αρνηθεί μια θέση που θα του δώσει καλή προϋπηρεσία και την ευελιξία να βρίσκει δουλειά όπου θέλει. Εσεις αφού είστε 4 χρόνια μαζί λογικά δεν σπουδάζετε και είναι πολύ πιο εύκολο κάποιος να αποφασίσει να ακολουθήσει τον άλλον. Αν δεν είναι κάνεις πρόθυμος να το κάνει, τότε λυπάμαι αλλά δεν θέλετε και τόσο να είστε μαζί και απλά έχετε βολευτει.

Καταρχην αυτος θα ξαναρχοταν; ποση υπομονη να κανεις στην τελικη αυτος που ξες τι κανει εκει περα, αν αλωνιζει.εδω περα απατιουνται στην ιδια πολη-χωρια, δν θα γινει στο εξωτερικο..

Οι σχέσεις από απόσταση είναι δύσκολες και πονάνε επειδή το έχω ζήσει χρόνια και δεν θα ήθελα να μου συμβεί το ίδιο στο μέλλον. Αν δεν υπάρχει κοινός τόπος συμβίωσης και ένα κοινό μέλλον που θα βλέπεις τον άλλον, θα τον αγγίζεις, θα κάνετε έρωτα κτλ είναι χαμένα χρόνια. Πόσο μάλλον αν εσύ θέλεις να παντρευτείς και να κάνεις οικογένεια. Εκτός αν όλα αυτά ανατραπούν και κάποιος κάνει τη θυσία. Τότε πάω πάσο και θα σου έλεγα να μη το αφήσεις όλο αυτό.