ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
26.2.2019 | 16:50

Ο πατέρας μου παλιμπαιδίζει

Εγώ είμαι φοιτήτρια 20 ετών αλλά μένουμε στο ίδιο σπίτι. Μέχρι το σχολείο έμενα με τη μητέρα μου. Έίναι χωρισμένοι αλλά έχουν καλές σχέσεις, η μητέρα μου έρχεται πολλές φορές στο σπίτι και μαγειρεύει. Το πρόβλημα είναι με τον πατέρα μου. Τον αγαπάω όσο τίποτα αλλά νομίζω έχει χάσει τον δρόμο του. Εδώ και 2 χρόνια κάνει συνεχώς εφήμερες σχέσεις και μάλιστα πολλές φορές ακόμα και με μικρότερες γυναίκες από μένα. Το χειρότερο είναι ότι τις φέρνει σπίτι, καταλαβαίνετε....Μια πρώην σχέση του με την οποία μιλάει ακόμα μου απευθυνόταν στον πληθυντικό, μου ρθε να της φέρω τίποτα στο κεφάλι, μπορεί να ήταν και μικρότερη στην ηλικία από μένα. Εντωμεταξύ έχει βγει νωρίτερα στη σύνταξη, δουλεύει κιόλας ανεπίσημα, αλλά συμπεριφέρεται σαν έφηβος, παίζει παιχνίδια στον Η/Υ και τώρα θέλει να δώσει κατατακτήριες για μια σχολή που τον ενδιαφέρει. Άρχισε μάλιστα και φροντιστήριο γιατί είναι υψηλόβαθμη, πιο καλή απ' αυτή που σπουδάζω εγώ. Το χειρότερο είναι ότι με φέρνει σε δύσκολη θέση, του το χω πει και δεν βλέπει κανένα πρόβλημα, μου πε να κάνω κι εγώ καμιά σχέση και να πάψω ν ασχολούμαι με την προσωπική του ζωή. Το είπα και στη μητέρα κι αυτή μόνο που δεν με έβρισε, ενώ εγώ έλπιζα να πάρει το μέρος μου και να τον συνετίσει. Εσείς τι θα κάνατε στη θέση μου; Σπίτι δεν μπορώ να νοικιάσω μόνη μου γιατί δεν δουλεύω.
4
 
 
 
 
σχόλια
Καταλαβαίνω οτι νιώθεις οτι σε φέρνει σε δύσκολη θέση. Όταν είμαστε μικρά οι γονείς μας επιβάλλουν κάποια στερεότυπα, τα οποία καμιά φορά η ζωή τα φέρνει έτσι που οι ίδιοι τα καταρρίπτουν στην πράξη. Κι αυτό αν μη τι άλλο μας μπερδεύει και πέφτουν στα μάτια μας. Επίσης είναι απίστευτα δύσκολο να αποβάλλεις το σύνδρομο "τι θα πει ο κόσμος" ειδικά αν εξαιτίας του σε έχουν κατά πιέσει.ΟΜΩΣ αν ο πατέρας σου είναι σωστός απέναντί σου στο ρόλο του, πραγματικά δεν έχεις να του προσάψεις κάτι. Που μάλλον είναι ο άνθρωπος εφόσον είσαι ενήλικη και σε συντηρεί. Το οτι έχει τη στήριξη της μητέρας σου και αμοιβαίο σεβασμό μεταξύ τους, ακόμα και με τη ζωή που κάνει και κατακρίνεις, θα έπρεπε να σε κάνει να νιώθεις ασφαλής. Πού και πού όμως οι κόρες ψιλοζηλεύουν τον μπαμπά, δυσκολεύονται να τον δουν σαν άντρα που δρα ανεξάρτητα της οικογένειάς του. Η μόνη λύση είναι να κοιτάξεις να ανεξαρτητοποιηθείς το συντομότερο και να διατηρήσεις μια καλή σχέση μαζί του, να μην τον αναγκάσεις δηλαδή με τη συμπεριφορά σου να σου πει το αυτονόητο: αν δεν σ'αρέσει φύγε.
Scroll to top icon