ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πλέον είναι αλήθεια πως είμαι αρκετά πιο ήρεμη. Κοιμάμαι καλύτερα. Εντάξει, η καθημερινότητά μου είναι αρκετά κουραστική αλλά και γοητευτική. Έχω την υγεία μου που είναι βασικό και πλέον οι καταστάσεις στην ζωή μου είναι αρκετά πιο υγιείς. Έχω όμως ένα πρόβλημα, δεν ξέρω πως να το λύσω. Ενώ θα έπρεπε, δεν μπορώ να αφήσω πίσω μου το άσχημο παρελθόν. Είναι πολλές φορές που με πιάνει το παράπονο κι άλλες που θυμώνω τόσο με μένα. Σχεδόν οργή. Πέντε χρόνια ήταν αυτά. Πέντε χρόνια που το να βαριέμαι χωρίς να κάνω τίποτα, θα ήταν πάλι πολύ καλύτερο από αυτό που έζησα. Νιώθω διαβρωμένη. Έτσι νιώθω. Στο τώρα, ενώ τα περισσότερα πράγματα είναι εξωτερικά αρκετά καλά. Το μυαλό μου δεν βασανίζεται από νοσηρες καταστάσεις νιώθω άσχημα. Ήταν κοντά στα πέντε χρόνια και λίγοι οι μήνες που πήρα αποφάσεις για να διαφυλάξω όση γίνεται από την πνευματική μου ακεραιότητα. Αναρωτιέμαι αν αυτό που θα ήθελα θα ήταν να περάσουν όσα πέρασα εγώ όσοι βοήθησαν σε αυτό, αλλά δεν νομίζω. Σίγουρα θα ήθελα να δω μια μεταμελεια, αλλά μάλλον θα ήταν για να πειστώ ότι δεν έπεσα τόσο έξω. Τώρα που βλέπω πιο καθαρά τα πράγματα αντιλαμβάνομαι ότι ήμουν γελοία ανόητη και σε τρομακτικό βαθμό, αλλά νιώθω και πιο αδειασμένη. Κυρίως όμως γέμισα τόσες αμφιβολίες για τους άλλους που με τρελαίνει αυτό. Δεν ήμουν ποτέ καχύποπτη και τώρα πέρα από λίγα άτομα, με τους υπόλοιπους είμαι τόσο μαγκωμενη που φοβάμαι όλη την ώρα. Εύχομαι απλά να μπορούσα να γυρίσω το χρόνο πίσω πριν πέντε χρόνια και κάτι με τις γνώσεις που έχω τώρα και θα διάλεγα αλλιώς. Δεν λέω ότι θα ήταν καλύτερη η ζωή μου εξωτερικά, εσωτερικά θα ήμουν. Αλλά στερνη μου γνώση. Τέλος πάντων, επειδή είναι ανέφικτο να αλλάξω το παρελθόν, καμιά ιδέα να το αποτινάξω και να κρατήσω μόνο τα χρήσιμα. Δεν θέλω να προσποιουμαι ότι είμαι καλά. Θέλω να είμαι καλά.