ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αν μου αρέσει κάποιος θα τον φλερτάρω, θα τον χαιδεψω στο σαγόνι του, θα πλησιάσω στο αυτί του αν ευνοήσουν οι συνθήκες, θα κάνω κομπλιμέντο, θα του το πω ευθέως ότι μου αρέσει και γενικά δε θα νιώσω ντροπή, αντιθέτως θα φανώ φουλ δυναμική κτλ. αν και δε με λες έμπειρη, με έναν έχω πάει στο απροχώρητο λόγω πολυετούς σχέσης και είμαι κλεισμενα 27. Αν όμως θελήσω πχ να πάω να φάω σε ένα μαγαζί και θελήσω να ζητήσω τον κωδικό τους για το wifi, θα ντραπω και δε θα το κάνω εύκολα, αν έρθει λάθος η παραγγελία μου η είναι κάτι χαλασμένο πχ ο χυμός που πήρα και είμαι με παρέα πάλι θα ντραπω να μιλήσω. Και λέω εγώ τώρα, είναι νορμάλ; Δηλαδή ντρέπομαι σε απλές καθημερινές στιγμές και δεν ντρέπομαι να χωθώ έτσι χύμα σε έναν άντρα που μου αρέσει; Έτσι ήμουν από μικρή με το άλλο φύλο , δεν ντρεπόμουν απλά δύσκολα μου άρεσε κάποιος. Και χυλοπίτα να φάω (σαφώς έχω φάει) δε στεναχωριέμαι , το έχω ως κάτι φυσιολογικό να συμβεί και προτιμώ να ρισκάρω. Γιατί όμως ντρέπομαι στα απλά καθερινα;