8.4.2019 | 09:04
Ξαναπροσπαθω για την " Ανασταση "
Δεν ξερω που βρισκω την δυναμη και σηκωθηκα για μια ακομα μερα με ενδοφλεβιες εγχυσεις φαρμακων. Εγω που δεν φοβαμαι τιποτα , τρεμω τις βελονες γιατι λιποθυμω. Αν ειχα τον πατερα μου, ανθρωπους που αγαπουσα ή ενα ισχυρο κινητρο τουλαχιστον τοτε θα αντεχα... Εχω προσπαθησει, ματωσει, πονεσει, κλαψει. Μουδιασα απο καθε συναισθημα μερες τωρα και δεν τρωω τιποτα. Φοβαμαι μην μαραθει αυτο το μκρουλι ανθακι που υπαρχει ακομα στην ψυχη μου που παλαιοτερα ηταν κηπος. Περιμενω κατι ανελπιστα χαρουμενο για να ξαναφτιαξω τον κηπομε ολα τα ανθη του κοσμου :-) και να βοηθησω καιεμεα και αλλες ψυχες. Ερχεται το Πασχα, η Ανασταση και θα ηθελα να το περασω υγιης με ανθρωπους που αγαπουσα αλλα λειπουν στο εξωτερικο ή εφυγαν απο την ζωη...Εγω ομως ζω και με χρειαζεται η μητερα μου , δυο φιλοι και τα γατακια μου. Μετα απο καθε "σταυρωση" και "αποκαθηλωση" θελω να πιστευω οτι υπαρχει το καλο και θα αναστηθουν οι ελπιδες μου. Υποτιθεται ο Θεος " δοκιμαζει" τους ανθρωπους που αγαπα λενε αλλα για ποσο ακομα;;; Ευχομαι το καλυτερο για ολους οσους δοκιμαζονται και μια υπεροχη εβδομαδα γεματη υγεια, γλυκα και αληθινα χαμογελα και αγαπη. Καλημερα, ωρα να πηγαινω
0