17.4.2019 | 02:17
Κοιμαται
το σκυλάκι μου. Το κοιταζω και σκεφτομαι. Τι θα ειχα κανει αν δεν το ειχα τοτε? Τοτε που η μοναδικη ωρα μεσα στη μερα που το μυαλο μου καθάριζε απο τις σκέψεις ηταν εκεινη της βόλτας του? Τοτε που έβρισκα ηρεμια απο τον πονο μονο τη στιγμη που ξαπλωνε διπλα μου, ακουμπούσε το κεφαλακι του πάνω μου και κοιμόταν οπως τωρα? Δεν ειναι το κατοικίδιο μου. Ειναι ο σωτήρας μου.
