ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σήμερα μάλλον ήταν η τελευταία φορά που βρεθήκαμε. Πέρασα όμορφα, θα τη θυμάμαι οπως και την 27 Μαρτίου..Βασίλη χάνω τη μπάλα ώρες ώρες νιώθω χαμένη. Έπρεπε χτες ένιωθα να μπει ένα τέλος σε βασάνισα και με βασανισες πολύ τόσο καιρό, θέλω να είσαι ευτυχισμένος και νιώθω σύντομα θα είσαι, εγώ δεν σε καλύπτω και θέλω να βρεις εκείνη που θα σε καλύπτει να την κανείς ευτυχισμένη. Ομως είναι τρομακτικό το ποσό θα ήθελα και απόψε να ήσουν εδώ... τοσους μηνες άδειο το σπίτι μας.. μου φαίνεται αδιανόητο που φύγαμε απόψε όντως σαν ξένοι ο καθένας μόνος του, ο καθενας σπίτι του... τι αστείο, εγώ το διάλεξα. Δεν μπορώ να ζήσω μακρυα σου, σκέφτομαι τη συνέχεια που λες που θα συμβεί και για τους δυο μας και αηδιάζω. Δε θέλω δε μπορώ. Στα μάτια σου εβλεπα το άλλο μου μισό, ήθελα να κάνω όμορφα πράγματα μαζί σου, να κάνω οικογένεια, δεν το είχα νιώσει για κανέναν ποτέ αυτό.. και να αυτος για τον ποιον το σκέφτηκα έκανε τη καρδιά μου χίλια κομμάτια. Για αυτό δεν μπορώ ομως να ζήσω και κοντά σου,. Οσο ζω θα αναρωτιέμαι γιατί τα ρισκαρες όλα και με εφερες σε αυτή τη θέση να σε απομακρύνω όσο και αν σκίζεται η καρδιά μου.. πως θα ήταν η ζωή μας; Θα κάναμε καλά, όμορφα παιδια; Θα ήμασταν ευτυχισμενοι μέχρι τα γεράματα; Συγγνώμη αγάπη μου, και για τους δυο μας που είμαι τόσο αδύναμη και φοβισμένη να ρισκάρω, να πιστέψω, να συγχωρήσω. Υπόσχομαι ότι για όλα τα καλά που μου πρόσφερες, γιατί ήταν πολλά, αυτό το κομμάτι της καρδιάς μου δεν θα το δωσω ποτέ σε κανένα. Κανεις ποτέ δεν θα έχει τη μεγαλοψυχία, τη δύναμη σου, τη καλοσύνη σου, το χαμόγελο σπυ και την αισιοδοξία σου. Πολύ φοβάμαι ότι η μνήμη σου θα με στοιχιωνει για πάντα...γαμωτο