ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
4.6.2019 | 23:12

Γονείς και ενήλικα παιδιά

Μέχρι τώρα η συγκατοίκηση με τους γονείς μου ήταν άψογη, πολύ αγάπη, φροντίδα και από εμάς σαν παιδιά κ απο τους γονείς μας φυσικά και με το παραπάνω. Ύστερα από κάποιες προσωπικές επιλογές τις οποίες κυρίως ο πατέρας μου δεν ενέκρινε κάτι μέσα μου πάγωσε καθώς φάνηκε πολύ ισχυρογνωμων, και ο ίδιος κατάφερε να μου πει πως εάν συνεχίσω αυτή την επιλογή δεν θα έχω πλέον επαφές μαζί του, εκείνος μπόρεσε να το πει αυτό, εγώ γιατί να φοβάμαι να συνεχίσω την επιλογή μου μην τυχόν και τους χάσω? Άδικο δεν είναι? Δλδ με εκτιμούσε επειδή ήμουν το παιδί που είχε πάντα στο μυαλό του και τώρα που έχω άλλες επιλογές μου βάζει τέτοιου είδους όρια? Ποια η γνώμη σας για τη σχέση ενηλίκων παιδιών με τους γονείς, οι αποφάσεις και τα θέλω των παιδιών εναντίων των γονέων. Είναι ένα ζήτημα που απασχολεί πολλούς καθώς βλέπω πολλοί αναφέρονται σε παρόμοια θέματα. Θα ήθελα γνώμες πάνω στο θέμα.
5
 
 
 
 
σχόλια
Γιατί έχω την εντύπωση ότι η εξ. είναι κάποιου γονέα και όχι του ενήλικου παιδιού του;Πριν ξεκινήσουμε να ερμηνεύουμε συμπεριφορές, θα πρέπει να καθορίσουμε τον όρο "προσφέρω" και να παρατηρήσουμε την δομή της οικογένειας. Αναφέρεται η λέξη πατέρας . Να συμπεράνω ότι έχουμε μια πατριαρχική οικογένεια; Δεν γνωρίζω πιο είναι το αντικείμενο της διαφωνίας .Ποιες είναι οι λεκτικές κυριαρχίες, επιβολές του πατέρα. (Λεκτικά όπλα).Θα πρέπει να δούμε πως ο πατέρας αντιλαμβάνεται την προσφορά και πως το εκλαμβάνει το ενήλικο παιδί. Πόσο χρονών είναι ο ενήλικας; Ποια είναι η εκπαίδευση του παιδιού από τους γονείς στην διαδρομή του προς την ενηλικίωση (είναι όντως ενήλικας συναισθηματικά;) Τέλος πρέπει να μάθουμε το θέμα της διαφωνίας.Αν αναλύσουμε φιλοσοφικά το θέμα ανεξαρτητοποίησης του, πρόσφατα, ενηλίκου παιδιού, θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε πως θα ήταν βοηθητική μια συμπεριφορά αλληλοκατανόησης και καλά δομιμένης συζήτησης και αποδοχής θέσεων αμφοτέρων.Αν το αναλύσουμε πεζά απλά και καθημερινά θα έλεγα το εξής:"Όσο ζεις κάτω από την δική μου στέγη με τα δικά μου λεφτά κάτω από τα δικά μου @@@@ θα κάνεις ό,τι σου λέω" βέβαια στο πίσω μέρος του εγκεφάλου να έχουμε λίγο την θέληση ως γονείς να ακούμε τις ανησυχίες και τα θέλω των ενηλίκων τέκνων μας.
Όχι η απάντηση δεν είναι του γονέα είναι δική μου, λοιπόν η ενηλικίωση μου δεν είναι πρόσφατη καθώς είμαι ήδη κατι παραπάνω από 25.απλως είναι κάθετος στο θέμα του συντρόφου μου, δεν τον θέλει κανένας στην οικογένεια κάτι το οποίο με έχει δυσκολέψει αρκετά. Καθώς πάντα πήγαινα με τα νερά του κ τώρα που η επιλογή συντρόφου δεν είναι αυτή που θα ονειρευόταν για εμένα έχει γίνει ένα σουσουρο....
Μέχρι τώρα τα πηγαίνατε καλα γιατι τα θελω σου συμβαδιζαν με τα θελω των γονιων σου. Ο γονιος μετα απο καποιο σημειο πρεπει να αφησει το παιδι του ελευθερο να παρει τις δικες του αποφασεις, αλλα πολλοι γονεις (ειδικα στην Ελλαδα) αυτο το βρισκουν πολυ δυσκολο.Μην ανησυχεις, αυτες οι απειλες οτι θα κοψουν καθε σχεση μαζι σου, σπανια πραγματοποιουνται. Και στην τελική, αν τοση είναι η αγαπη τους προς εσενα, μονο κατω απο τις προϋποθεσεις που εκεινοι θετουν, δεν πειραζει, ας ειναι, θα επιβιωσεις και χωρις αυτους.Βοηθάει, εννοειται, αν εχεις ανεξαρτητοποιηθει οικονομικα και δε μενεις πια με αυτους.
Scroll to top icon