ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Θέλω έναν καλλιτέχνη, ας πούμε ζωγραφο ( όχι διάσημο). Αυτός όχι όπως μου ειπε φουλ αμήχανος όταν τον ρώτησα χυμα, αν εξαιρέσουμε κοιταγματα , αμηχανία, αστειακια κτλ που δεν έχω δει να κάνει με άλλες και για αυτό θεώρησα πως του αρεσα. Γενικά είναι χαμένος, τον κοιτάς και αναρωτιεσαι αν επικοινωνεί. Μοιάζει παράλληλα φοβισμένος/κομπλαρισμενος , ντροπαλός, κλειστός κτλ. Μεταξύ πλάκας μου το πέταξε μια φορά"θα σου έλεγα τι άντρας είμαι "(τύπου κότα είμαι).Ακολουθεί ένα από πολλά σκηνικά: του πέταξα μια μέρα ένα σχόλιο για το ντύσιμο του να τον πειράξω και εκεί που με ρωτούσε:" γιατί τι έχω " αμήχανα , του πέταξα ένα "εμένα μου αρέσεις πάντως" και έβγαλε απλά ένα ωωω!!!! Τοτε εγώ έπεσα με το κεφάλι μου στον ώμο του όπως καθόμασταν και γελουσαμε και με άγγιξε στο γονατο αλλά διστακτικά όχι τύπου χαλαρά φιλαρακια. Πολλά σκηνικά αλλά κρατήστε αυτό ως βασικο:την έκδηλη αμηχανία όταν είμαστε κοντά. Και το έχουν δει πολλοί στον χώρο.Έμαθα πως έχει σχέση και του το πέταξα και θεωρω πως ίσως για αυτο μετά μαζευτηκε. Οι ματιές όμως ματιες.Και το κυριότερο μεγάλη αμηχανία τύπου αν τον πετύχω να με κοιτα αποστρεφει αμέσως το βλέμμα του το ίδιο και εγώ. Αν του μιλήσω η κάνω πλακιτσα μαζί του χαλαρώνει και γελά σαν μικρό παιδι. Διαφορετικα με προσπερνά όπως και εγώ αυτον. Νιώθω την ένταση όταν είμαστε στον ίδιο χωρο. Ξέρω ότι τον θέλω πολυ. Ξέρω ότι όσο ειναι με άλλη δε θα κάνω κάτι περαιτέρω. Ίσως αν μάθω ότι χώρισε να πάω να τον βρω, ίσως και όχι.Όμως ερωτω , θεωρείτε πως όταν το νιώθουμε ότι κάτι υπάρχει στον αέρα έχουμε δίκιο ή όχι; Γενικά να ακούσω τα λόγια του τύπου δε στην έπεσα ποτέ (όταν του μίλησα για τη δικιά του ) ή να ακούσω τη διαίσθησή μου; Μήπως η αμηχανία που νιώθω οφείλεται στο ότι με φοβάται και όχι στο ότι του αρέσω;Όλοι μου λένε φαινόταν ότι του αρεσες, έβγαζε μάτι, σε έβλεπε και γελούσε ολόκληρος , ερχόταν και σου μιλούσε ενώ δεν το έκανε με κανέναν, εσύ όμως φαινοσουν φιλική και πλακατζου μαζί του . Άλλο και τούτο, εγώ ελιωνα και όλοι μου λένε πως δε μου φαινόταν. Τρέχα γυρευε...