ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι στα 20 και θυμάμαι τον εαυτό μου από την έκτη δημοτικού κιόλας, κάθε φορά που έχω κάποιο πρόβλημα η που με απασχολεί κάτι να παίρνω φύλλα χαρτί και να μου κάνω ψυχανάλυση. Πρώτα με ρωτάω πως νιώθω, μετά γιατί, μετά αξιολογώ αν είναι δικό μου θέμα να νιώθω έτσι η κάτι όντως είναι λάθος και μετά προτείνω στον εαυτό μου λύσεις. Όταν δεν το κάνω νιώθω να πνίγομαι σε μια κουταλιά νερό. Από πάντα σαν άνθρωπος ήμουν υπερευαίσθητη, λίγο αγχώδης και κατά προέκταση λίγο ανασφαλής. Αν δεν ανέλυα έτσι τις σκέψεις μου και τα έντονα συναισθήματα μου, θα κατέστρεφα πολύ εύκολα τις σχέσεις μου ή θα αδικούσα τον εαυτό μου. Βλέπω γύρω μου ανθρώπους να το κάνουν γιατί ίσως έχουν και αυτοί παρόμοια ελαττώματα με εμένα αλλά δεν τα αποδέχονται. Δεν είμαι τρελή ούτε υστερική, ίσα ίσα θεωρώ ότι είμαι σχετικά έξυπνο άτομο και σίγουρα έχω κάποιο βαθμό αυτογνωσίας που μου επιτρέπει να διαχειρίζομαι αυτά τα ελαττώματα του χαρακτήρα μου, αυτό που με σώζει είναι η στείρα λογική μου και η ικανότητα του να με βλέπω από μακριά σαν τρίτος. Μπορεί λοιπόν να μην έχω κανένα προβλήμα στην καθημερινότητα μου, αλλά θα ήθελα πολύ να ξεφορτωθώ αυτά τα ελαττώματα. Ίσως είναι κάτι που δεν θα μπορέσω να κάνω εύκολα μιας και μιλάμε για εγγενή μου χαρακτηριστικά. Όπως και να'χει αυτό με τα χαρτιά εσείς το κάνετε;