ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μετα απο χρόνια.Το ερωτημα ειναι το εξης.Δεν νιώθω τιποτα.Παντελως αδεια απο συναισθημα.Να κλάψω ρε παιδι μου.Για ολα αυτα τα χρόνια.Εισαι με κάποιον τοσα χρονια.Ζησατε μαζι.Σε εβλεπε θυμωμένη, χαρουμενη, στεναχωρη,να μην θες να δεις ανθρωπο,με την τσιμπλα που λένε στο ματι,γυμνη ντυμενη,με ολα αυτα και το αντιστροΦο.Και ξαφνικα ισως δεν εχετε καν επαφη.Γιατι η ζωη προχωραει.Που ειναι ο πόνος;Η λυπη;Αυτο που νιώθω ειναι κουραση και σα να εχω γεμισει απο μπουχτισμα.Δεν μου αρεσε η ζωη μου πια.Δεν βλεπω με τα ιδια ματια αυτον τον ανθρωπο πια.Γιατι αντικειμενικά να το παρω οσο και αν το διωχνω σα σκεψη επειδη δε με συμφερει,δεν κουνησε καν το δαχτυλο για μενα.Τουριστας σε ολα.Στα συναισθηματα,στο σπιτι,σε ολα.Αμετρητες λεξεις σ αγαπω,σε θελω,και απο πραξη σε συναισθηματικο επιπεδο,σε αρρωστιες σε σταθεροτητα,μηδεν πηλικο.Και ερχεται η φωνη,ξερετε εκεινη που την ακους αλλα της λες σκασε,που σου φωναζει,καλα να παθεις.Ειχες τοσα παραδειγματα στα μουτρα σου αλλα εσυ εκει να επιμένεις.Μηπως και αλλαξει η κατασταση.Εχω ομως την υγεια μου.Κατι που μεχρι χτες με το σεισμό,το ειχα δεδομένο.Μεσα σε 15 δευτερα μπορει να μην υπαρχεις.Αλλοι ανθρωποι αυτη τη στιγμη ειναι σε νοσοκομεια και εχουν πραγματικα προβληματα.Θελω να ναι καλα αυτοι που αγαπω κ με αγαπανε.Ολο αυτο, Θα το θεωρω παντα μαθημα ζωης.