ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μου λείπει απίστευτα.Βγαίνω έξω με παρέα και κοιτάζω τον ουρανό με τα αστέρια και βλέπω εσένα, μετά με πιάνει μια μελαγχολία και με κοσμο που είμαι. Δεν ξέρω τι μου συμβαίνει, εχθές τα είπαμε τόσο όμορφα, μου έλειψε μάλλον αυτή η επικοινωνία που είχαμε, να λέμε το τι κάνουμε μέσα στη μέρα μας. Όλα μου λείπουν πάνω του. Πιάνω τον εαυτό μου να θέλει να φλερτάρει με κόσμο, να ξεχαστεί, αλλά όσο κοιτάω γύρω μου, δεν υπάρχει ενδιαφέρον σε κάποιον/α, κάνεις δεν μου κάνει το κλικ να πω να με αυτόν /η θα μιλήσω. Συγκρίνω τους πάντες με εσένα, ποιοι σου μοιάζουν, βλέπω στον κόσμο κινήσεις σου, εκφράσεις σου, έχω τρελαθεί, το μυαλό μου δεν βαστάει άλλο. Θα ήθελα να έρθω να σε βρω ,να μου πεις και να σου πω ότι όλα είναι ένα μεγάλο ψέμα, να γυρίσω στην αγκαλιά σου και να μη ξανά φύγω, ουτοπικό όμως. Έχουν περάσει ένας μήνας και μίσος από τότε που δεν ξανά είδα τα μάτια σου, μου φαίνεται αιώνας. Άστατη κατάντησα, να σε μισώ και να σε αγαπώ ταυτόχρονα, να μου λείπεις και να σε διώχνω απ' το μυαλό μου. Δεν τα καταφέρνω όμως, κάθε τι που κάνω είσαι μέσα μου, στο μυαλό μου, στη καρδιά μου περισσότερο. Θα σε ξεπεράσω ε; Ίσως, μια νύχτα. Σαγαπαω απίστευτα , μου λείπεις απίστευτα και εύχομαι η ζωή σου να είναι υπέροχη όπως ήσουν και εσύ.