ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μου άρεσαν αρκετές κοπέλες στο παρελθόν που άρεσα και σ' αυτές αλλά καμία δεν είχε τα κοτσια να μου το πει, έστω να μου το εκφράσει. Σκέφτομαι ώρες ώρες κοπέλες που μου φέρονταν σαν να είμαι η ζωή τους και μου το ελεγαν, με κοιτούσαν με παθος και κάθε φορά που πήγαινα η χαζή να κάνω ένα βημα, να πω δυο λόγια ρομαντικά να έρθουμε πιο κοντά με την εκάστοτε κοπέλα αυτη/ες έκαναν λες και είμαι τρελη, "τι είναι αυτά που λες;" "τι μήνυμα ήταν αυτό που έγραψες" και τετοια. Έτσι έμαθα να πνιγώ τα συναισθήματα μου. Έμαθα να κοιτάω αλλού και να μη κοιτάζω στα μάτια την κοπέλα που μπορώ να δω στο δρόμο, στο σούπερ μάρκετ ή τέλος πάντων όπου τη δω. Γιατί; Γιατί έχω αρχίσει να πιστεύω ότι δε με θέλει καμία και απλα μόνη μου τα φαντάζομαι. Σημερα ειμαι στη φάση που η κοπέλα που με αγκαλιαζε σαν να το έκανε για τελευταία φορά, που μου χάιδευε και μου κράταγε το χέρι καθε φορά που καθόμασταν δίπλα δίπλα (και μη μου πείτε ότι έτσι κάνουν οι φίλες στο ξεκαρφωτο), παντρεύεται. Από την άλλη έχω γνωρίσει μια κοπέλα που μου δείχνει ενδιαφέρον, είναι πολύ καλό παιδί από το λίγο που την έχω γνωρίσει αλλά δε νιώθω τίποτα και δε θέλω να την πληγώσω. Νιώθω ένα κενό λες και δεν θα μπορεσω να νιώσω ερωτευμένη ποτέ στη ζωή μου. Δεν θέλω να το προχωρήσω μαζί της μόνο και μόνο για να μην είμαι μια 30χρονη παρθενα. Θέλω να νιώσω ελεύθερη από αυτό που με καταπιεζει, να αποβάλλω τις απορρίψεις που έχω φάει και να φτιάξω τη συναισθηματική μου ζωή...γιατί τα χρόνια περνάνε!