ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι στο ίδιο γραφείο με μια κοπέλα η οποία κανει σε όλους τη γατούλα. Δηλαδή μιλάει ναζιάρικα, κάνει σε όλους (και ειδικά σε όσους έχει ανάγκη) κοπλιμέντα, έχει μονίμως το ψεύτικο χαμόγελο στα χείλη. Όλοι στη δουλειά τη θεωρουν τον πιο καλό και ευγενικό άνθρωπο και έτσι της κάνουν όλα τα χατήρια και την εξυπηρετούν έτσι ώστε να έχει λιγότερο αντικείμενο και να φεύγει νωρίτερα. Η αλήθεια είναι ότι και εγώ τον πρώτο καιρο την είχα κατασυμπαθήσει και χαιρόμουν που καθόμαστε μαζί και κάναμε παρέα. Όσο την γνώριζα περισσότερο όμως και επειδή είμαστε οκτώ ώρες μαζί στο γραφείο, άρχισα να καταλαβαίνω πόσο κακιά είναι και πόσο διπρόσωπη. Ειλικρινά, δε φανταζόμουνα ότι θα μπορούσε ένας άνθρωπος να είναι τόσο ψεύτικος. Είναι σαν να είναι διχασμένη προσωπικότητα, μπροστά στους άλλους άγγελος και στην πραγματικότητα διάβολος. Την ίδια στιγμή που έχει κάνει χίλιες φιλοφρονήσεις σε κάποιον συνάδελφο, μόλις γυρισει την πλάτη του να φύγει τον βρίζει με χυδαίο τρόπο. Το ίδιο όμως κανει και με τα μέλη της οικογένειας της και το χειρότερο είναι ότι τα θαβει σε όλους στο γραφείο και λέει ιστορίες για να το παίζει θύμα και να την λυπούνται. Το ίδιο και με τις φιλες της. Τους μιλάει με τόσο ενθουσιασμό και καλοσύνη στο τηλέφωνο και μόλις το κλείσει τις ξεφτιλίζει. Μακρυγορώ λίγο βρε παιδιά αλλά ήθελα κάπου να τα πω. Δεν ξέρω τι να κάνω. Δεν αντέχω να πηγαίνω στη δουλειά γιατι βλέπω καθε μέρα αυτό το θέατρο μπροστά μου. Δυστυχώς να αλλάξω γραφείο δε γινεται. Τι να κάνω;