ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ειμαι κοπελα στα 21 και εδω και 1 μιση χρονο ιδιαιτερα ανασφαλης σε βαθμο τουλάχιστον κακουργηματος. Ολα άρχισαν οταν απο 65 κιλα εγινα 50 και τωρα πια 55.. πλεον ειμαι κανονικη κι στα 50 υπηρξα κι αδυνατη..Απο τοτε που εγινα 50 κιλα η ζωη μου πηρε την κατιούσα.Κάποτε ειχα αυτοπεποίθηση για το ειναι μου,για την προσωπικότητα μου για την ομορφια μου για το ταπεραμεντο μου..Πάντα ημουν εξυπνη κοπελα κι δεν ασχολιομουν με την γνώμη των γυρω ιδιαίτερα. Μεχρι που εγινα ενα κοριτσακι ,σαν να κάηκαν ολα τα εγκεφαλικά μου κύτταρα με κάθε κιλο που εχανα γινομουν ολο κι πιο ανοητη,ανασφαλης,προβληματικη.Εχει εναν χρονο που παω σε ψυχολογο.. Νιωθω αναξια να αγαπηθω να γινω αποδεκτη να νιωσω ουσια και οχι φαίνεσθαι. Η μητερα μου τα ξερει ολα αυτα κι στεναχωριέται και ψάχνει τι εκαναν λάθος για να νιωθω ετσι.. αλλα η αληθεια ειναι οτι στο σπιτι ειχα υπερβολικη προσοχη και αγαπη.. Νιωθω οτι ολα ειναι ενα κουβαρι..ειναι ανεξήγητο αυτο που μου δημιουργήθηκε. Και πραγματικά παρα του οτι μου λενε συχνα οτι ειμαι πολυ ομορφη και ντύνομαι ωραια.. και το βλεπω κι η ιδια οτι ειμαι.. νιωθω μετα απο λιγα λεπτα οτι ειναι ψευδαίσθηση κι οτι ειμαι ενα χαλι εσωτερικα και εξωτερικά το οποίο δεν αξιζει τιποτα.. εννοειται οτι η σχεση μιυ με τα αγορια ειναι απαισιοδοξα αθλια..Θελουν να βγουν μαζι μου πολλοι.. να κανουν κατι αρκετοι και να με γνωρισουν λιγοι.. κι απο αυτούς τους λιγους τελικα μενει ο κανενας ο οποίος φευγει με ψυχολογικα γτ τρομαζει στην θεα ενος ατομο που του ριχνει ενα τέτοιο βάρος, ανασφάλειες και ανεξηγητες ευαισθησίες απο το τιποτα