ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σαν σήμερα, 30 Σεπτεμβρίου, γεννήθηκες εσύ. Εσύ που άθελά σου μου άλλαξες τη ζωή. Σαν σίφουνας μπήκες στη ζωή μου, σαν σίφουνας γλίστρησες από τη ζωή μου. Πέρασαν μήνες δίχως την παρουσία σου! Αισθητή η απουσία σου, φ@σολ@κ# μου! Μόνο να ήξερες πόσο μου λείπεις! Σε σκέφτομαι και πλημμυρίζει όλο μου το είναι με το βλέμμα σου, το χαμόγελο σου, το γέλιο σου, τη φωνή σου. Πόσο θέλω να ακούσω από τη γλυκιά σου φωνή το χαρακτηριστικό: "τι κάνεις;" Θυμάσαι που όλο σε πείραζα με αυτό; "Τι κάνεις;", σου έλεγα και θύμωνες με το δικό σου όμορφο τρόπο και η επιθυμία μου να σε αρπάξω να σε φιλήσω γινόταν όλο και πιο έντονη! Γελούσα κι ο θυμός σου σε έκανε να κοκκινίζεις σαν μικρό παιδί που του άρπαξαν το αγαπημένο του παιχνίδι. Μετά χαμήλωνες το επιβλητικό σου βλέμμα, αυτό το καθηλωτικό βλέμμα και με σουφρωμένα χείλη μου έλεγες: " Άσε με." Δε σε άφηνα, αγαπημένη μου. Επέμενες: "Άσε με." Όχι, δε σε άφηνα! Αντ' αυτού αναζητούσα τα χείλη σου. Γεμάτες εικόνες. Εικόνες ευτυχίας! Εικόνες μίας άλλης εποχής! Σου εύχομαι χρόνια πολλά! Χρόνια καλά, φ@σολ@κ# μου. Γεμάτα υγεία κι ευτυχία. Γεμάτα με όλα τα καλά που σου αξίζουν. Αποδείχθηκα δειλή για σένα, αποδείχθηκα αδύναμη να σε κρατήσω στην αγκαλιά μου, να σε κάνω ευτυχισμένη και να που σήμερα, στα γενέθλιά σου, δεν είμαστε μαζί! Δεν είμαστε ένα! Είμαι μία δειλή που σε αγάπησε, μία δειλή που άργησε να σου πει: "σ' αγαπάω." Όποια είναι δίπλα σου, να της πεις να σε προσέχει και να σε κάνει ευτυχισμένη. Όσο είσαι εσύ ευτυχισμένη, είμαι κι εγώ ευτυχισμένη με τη χαρά σου. Χρόνια καλά, φ@σολ@κ# μου όμορφο.