ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πριν 3 χρονια τα εφτιαξα με ενα παιδι, ίδια ηλικία με εμένα. Ήταν η πρώτη μου σχέση. Ημουν τοσο ενθουσιασμενη που επιτέλους θα ζήσω κι εγω αυτό το πάθος, τον έρωτα, τη χαρά το να είσαι με κάποιον. Μου άρεσε πολύ... υπάρχει όμως ένα όμως. Επειδή το παιδί δεν ειχε σπουδασει κατι οποτε και δεν ηταν του "επιπεδου " μου, όπως μου έλεγαν, ξεκίνησαν στον 1 μηνα τα προβλήματα με τους γονείς μου και τους συγγενεις μου, οι οποιοι μπλεχτγκαν ολοι , φωνάζοντας με, λέγοντας μου διάφορα ψέματα για εκεινον για να απομακρυνθω. Με απειλούσαν και μ έψαχναν στη πόλη μου μήπως τον βρουν και του πουν λη του κανουν κατι. Μαλλον για να φοβηθώ μη παθει κατι και να χωρίσουμε. Μεσα στον ενα μηνα πεθανε κ ο μπαμπας του. Κ δεν μ άφηναν ν παω καν να του συμπαρασταθω. Του τ ειπα ολα. Για να ηρεμήσουν τ πραγματα τους ειπα ψέματα οτι χωρισαμε. Τ έκρυψα για μήνες. Μετα αποκαλυφθηκε όλο αυτο κ παλι αρχισαν οι φασαριες κ οι απειλές. Σημερα 3 χρονια μετά εχουν ηρεμησει καπως τ πράγματα γοατι με εβλεπαν οτι δεν είμαι καλα. Σημερα ομως ειναι τ μνημόσυνο του μπαμπα του και παλι μου λενε να μη παω. Μου φαίνεται ότι μου εχει δημιουργηθεί ψυχολογικο οτι αν αντιδρασω θα ξεκινησουν παλι τα ιδια. Εχω κουραστεί......