ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Και που λέτε φίλοι μου πριν απο μερικούς μήνες στεκόμουν στην αίθουσα τελετών της τότε σχολής μου, με το πολυπόθητο πτυχίο νομικής που τόσο μόχθησα να πάρω ανα χείρας, με το μπαμπά να κλαίει απο κάτω, τις ντουντούκες να βαράνε, και την ψυχούλα μου να λαχταρά μια μέρα να κατακτήσω τον απώτερό μου στόχο να γίνω δικαστικός.Γνώριζα φυσικά πως μέχρι να γίνει αυτό θα πρέπει να περάσω τον γολγοθά της 18μηνης άσκησης, τον βραχνά της ενεργής δικηγορίας, και τις εξαντλητικές εξετάσεις για το δικαστικό σώμα. Ήξερα πως η αγορά εργασίας είναι σκληρή, οι συνθήκες άσκησης τρισάθλιες αλλά θες η αφέλεια, θες ο ενθουσιασμός, δεν είχα συνειδητοποιήσει το μέτρο της σκ@τίλας που θα περνούσα!Για καλή μου τύχη βρήκα σχετικά γρήγορα γραφείο για άσκηση, με το μειονέκτημα φυσικά του οτι δεν δινόταν αμοιβή. Ζύγισα τα πράγματα και γνωρίζοντας απο συμφοιτητές μου πως είναι πιθανό να κάνεις μέχρι και 1 χρόνο να βρεις γραφείο είπα να πάρω το ρίσκο. Ο δικηγόρος λοιπόν είναι ένας άνθρωπος μεγάλης ηλικίας (λίγο πριν τη σύνταξη), με πολυετή εμπειρία στο χώρο και πολύ καλή φήμη ως επαγγελματίας. Ευγενικός και ταυτόχρονα τυπικός, με άλλους 3 συνεργάτες. Συζητήσαμε τα βασικά και ξεκίνησα άμεσα. Μου είχε πει πως δεν θα έχω μόνο καθήκοντα γραμματέα όπως οι περισσότεροι ασκούμενοι, αλλά θα έχω και επαφή με δικόγραφα. Λέω πάλι καλά, δε θα έχω κέρδος χρηματικό αλλά ας μάθω και κάτι βρε αδερφέ.Οι μήνες περνάνε, με καθημερινή επαφή με δικόγραφα, με εμένα να προσπαθώ να τα φέρω βόλτα σε χαμαλίκι στα δικαστήρια ερχόμενη σε επαφή με αγενείς και κομπλεξικούς υπαλλήλους και τα συναφή. Σιγά σιγά φτάνω να συμπληρώνω χρόνο! Να σημειώσω εδώ το οτι είμαι άτομο σχετικά οξύθυμο (ειδικά όταν βλέπω ανθρώπους με συμπεριφορά το λιγότερο γαιδουρινή) και που δεν του αρέσει να καταφεύγει σε πρακτικές γλειψίματος και γλοιώδους εν γένει συμπεριφοράς.Εκτός του ότι έχω μισήσει προ πολλού το κομμάτι της δουλειάς που σε φέρνει σε επαφή με το "μαγαζάκι" των δικαστηρίων (παράβολα, καταθέσεις, προθεσμίες, κλπ, κλπ) γιατί εκεί μέσα δεν επιβιώνεις ούτε με το χαμόγελο, ούτε με τη γλίτσα αλλά ουτε με το τσαμπουκά, ήρθε να προστεθεί και μια νέα κατάσταση!Ο δικηγόρος λοιπόν, αφού αντιλήφθηκε από νωρίς πως είμαι άτομο σχετικά ανθεκτικό στην πίεση και σε συνδυασμό με το γεγονός ότι η ηλικία του πλέον τον προδίδει απο άποψη μνήμης και εγρήγορσης, άρχισε να με φορτώνει με ολοένα και περισσότερο υλικό. Το αποτέλεσμα φυσικά είναι εγώ να βγάζω κυριολεκτικά όλη τη δουλειά του γραφείου, ενώ εκείνος αποφάσισε να αφοσιωθεί στο τοπικό πολιτεύεσθαι (!!!). Τι γίνεται όμως όταν έχεις έναν άνθρωπο που τα απαιτεί όλα απο εσένα, χωρίς να σε ανταμείβει, και παράλληλα να μην είναι ευχαριστημένος με τίποτα και να σε διορθώνει σε πράγματα που τα ακούει και τα βλέπει για πρώτη φορά? Έχεις μια ασκούμενη με νεύρα!Και το κερασάκι στην τούρτα είναι οι παράλογες απαιτήσεις του τύπου "πήγαινε ζήτα σαν χάρη από τον Εισαγγελέα (!!!) να μας βάλει τελευταίους στη δικάσιμο", "πήγαινε εκεί που καταθέτουμε στους μουντρούχους και μπες απ το πορτάκι σε ώρα αιχμής να ρωτήσεις κάτι άσχετο", συνοδευόμενα από σχόλια του τύπου "σε εσάς τους νέους βγάζουν τα σπασμένα οι υπάλληλοι, σε εμένα δεν θα φέρονταν έτσι".Ξέρω πως τόσοι και τόσοι ακόμα ασκούμενοι περνάνε τα ίδια και χειρότερα αλλά δε γινόταν, κάπου έπρεπε να τα πω!