Τετάρτη 27/6
Για κάποιον πουμαγειρεύει, το καλοκαίρι επιφυλάσσει μερικές κορυφαίες στιγμές. Ας πούμε τηνμοναδική φορά (πιστέψτε με, μία θα είναι σε όλη τη σεζόν) που στον μανάβη τηςλαϊκής βρίσκεις την πεμπτουσία της ντομάτας. Μεγάλη, κατακόκκινη, με άρωμα πουσε αρπάζει, τρεις πάγκους πριν από τον πάγκο του φίλου από την Ιεράπετρα. Ησάρκα, πυκνή και συμπαγής. Η γεύση -ανάλογα την ποικιλία- μια έκρηξη απόστοιχεία που σπάνια βρίσκεις. Σήμερα ζω αυτή τη στιγμή. Ο μανάβης καταλαβαίνειτην έκπληξή μου και με καλεί να φάμε μία στα δύο. Τη μοιράζει και ρίχνει λίγοαλάτι χοντρό. Δαγκώνω και αρχίζω να έχω ιδέες. Στο σπίτι ετοιμάζω μια σούπα μεντομάτες και ψωμί. Είναι μια ιταλική παραδοσιακή συνταγή για μια όχι και τόσουγρή σούπα από λιωμένες ντομάτες και κομμάτια από ψίχα ψωμιού. Πολύ φρέσκουπέροχο λάδι, αλάτι, πιπέρι και βασιλικός. Ξεφλουδίζω δύο κιλά ντομάτεςβυθίζοντάς τες σε κοχλαστό νερό για ένα λεπτό. Όταν κρυώσουν, τις ξεφλουδίζω καικόβω σε όγδοα. Στην κατσαρόλα ζεσταίνω λάδι και τσιγαρίζω μπόλικο σκόρδο. Ναμαλακώσει, να μην καεί. Αλλιώς η πικρή του γεύση θα κάνει τη σούπα πικρή.Προσθέτω τις κομμένες ντομάτες και σιγοβράζω για είκοσι λεπτά. Τελειώνω με τοψωμί και κατεβάζω από τη φωτιά. Πριν σερβίρω προσθέτω το βασιλικό, αλάτι, πιπέρικαι λάδι. Η σούπα τρώγεται χλιαρή και είναι ένα θαύμα. Τρώμε και εγώ εκθειάζωτην πραμάτεια του μανάβη μου, που μου φαίνεται πως είναι και σπουδαίοςάνθρωπος.
Πέμπτη 28/6
Οι κορυφαίεςκαλοκαιρινές στιγμές για κάποιον που μαγειρεύει συνεχίζονται με το πρώτο πέστο.Για όσους δεν το γνωρίζουν το πέστο είναι ευκολότερο να φτιαχτεί από το νακατηφορίσεις για το σουπερμάρκετ για να πάρεις το πανάκριβο βαζάκι με τηνπράσινη ευλογία. Λόγω του ότι περιτριγυρίζομαι από απαράδεκτες οικοδομικέςεργασίες που γεμίζουν τον κήπο μου με μπάζα και σκονίζουν τους βασιλικούς μου -πουκατά τα άλλα τα πήγαιναν θαυμάσια φέτος-, αποφάσισα να κλαδέψω νωρίς τα πλατιάτους φύλλα και να δώσω στους φίλους μου χαρά με την πρώτη μακαρονάδα με σάλτσαπέστο, του φετινού καλοκαιριού. Κόβω όλα τα φύλλα από τέσσερα φυτά μετρίουμεγέθους και τα πλένω με κρύο νερό. Στεγνώνω για να μη γεμίσει νερά η σάλτσαμου και τα ρίχνω στο πολυμίξερ. Προσθέτω ένα καλό κομμάτι παρμεζάνα,κουκουνάρια, μία σκελίδα σκόρδο, λίγο αλάτι και μπόλικο πιπέρι. Βάζω τοπολυμίξερ να λειτουργεί σε μια κανονική ταχύτητα και σιγά σιγά προσθέτω τοελαιόλαδο. Έχω φροντίσει και το λάδι μου είναι εξαιρετικό, γιατί αυτή είναι μιασάλτσα που πραγματικά κάνει τη διαφορά, όταν το λάδι είναι καταπληκτικήςποιότητας. Θέλω μια σάλτσα καλά αλεσμένη, λαδερή αλλά όχι πολύ χαλαρή στην υφή.Το πετυχαίνω. Παράλληλα βράζω τα μακαρόνια και αφού τα σουρώσω ρίχνω τη σάλτσακαι ανακατεύω να τυλίξει η σάλτσα την πάστα μου. Η μυρωδιά είναι κάτι που δενμπορώ να περιγράψω. Τρώμε και σκουπίζουμε ό,τι περισσεύει από τα πιάτα μεφρέσκο ψωμί. Η συζήτηση φουντώνει γύρω από το θόρυβο σε μια γειτονιά. Πόσοαντέχουμε και πόσες πολλές είναι οι φορές που θα ήθελε κανείς να βγει με έναδίκανο και να αρχίσει να πυροβολεί τους πάντες. Και μετά να πάει να συνεχίσειτον ύπνο του. Κάπου εδώ αρχίζω να σκέφτομαι πως ίσως I am obsessing περισσότερο από το κανονικό γι' αυτό τοθέμα... Μετά σερβίρω σορμπέ βατόμουρο από τον Gulyoglu. Η απόλυτη πώρωση για το φετινόκαλοκαίρι.
Παρασκευή 29/6
Τελειώνουμε τη δουλειά και κατηφορίζουμε με την παρέα του γραφείου στα μπαράκια του κέντρου. Αυτή η τακτική μας έχει γίνει ευχάριστη συνήθεια τον τελευταίο καιρό. Καθόμαστε στο μπαρ, αφού έξω η ζέστη είναι αποπνικτική. Ο bartender σερβίρει κόκκινες καϊπιρίνιες. Δεν έχω ξαναδεί αυτό το ποτό και μου προξενεί την περιέργεια. Ρωτάω και μου απαντά πως αυτό είναι ursus καϊπιρίνια. Χωρίς δεύτερη σκέψη παραγγέλνω για όλους ένα γύρο. Σκέφτομαι πως αυτό ίσως να είναι το φετινό κοκτέηλ για το καλοκαίρι. Αναρωτιέμαι πώς γίνεται και αρχίζω να κατασκοπεύω τον bartender. Πολύ απλό. Ειδικά αν γνωρίζεις πώς φτιάχνεται η κλασική εκδοχή αυτού του κοκτέηλ τότε απλώς αντικαθιστάς την κασάσα με Ursus. Για όσους δεν γνωρίζουν ιδού ο σωστός τρόπος για Ursus Caipirinhia: Σε χαμηλό ποτήρι πιέζουμε δύο κουταλάκια μαύρης ζάχαρης, και μισό λάιμ κομμένο στα τέσσερα. Γεμίζουμε το ποτήρι με τριμένο πάγο και προσθέτουμε Ursus Roter. Τα κατακόκκινα κοκτέηλς φτάνουν στο μπαρ και κάπου εκεί καταλαβαίνω πως αυτή η καλοκαιρινή βραδιά θα είναι ευχάριστα ανατρεπτική.
Σάββατο 30/6
Έχουμεεπισκέψεις από την επαρχία! Αυτό σημαίνει ξεσήκωμα. Κρατάμε τραπέζι σεεστιατόριο σούπερ, με σπουδαίο φαγητό και θέα την Ακρόπολη και κάτι μαγευτικάτεράστια δέντρα που χορεύουν μαγεμένα με το δροσερό βοριαδάκι που διαδέχτηκε τολίβα της περασμένης εβδομάδας. Τα πρώτα πιάτα διαδέχονται το ένα το άλλο και τακρασιά αλλάζουν από ελληνικά σε αυστραλέζικα. Η παρέα είναι εύθυμη, περνάμε ταπάντα από κόσκινο, σοβαρεύουμε, μετά λέμε μια μαλακία, σκάμε στα γέλια καιτινάζουμε στον αέρα την ηρεμία των ζευγαριών που ήρθαν να σφραγίσουν τον έρωτάτους σε ένα ακριβό εστιατόριο. Ειλικρινά, νομίζω πως το ρομάντζο έχει τελειώσειεδώ και καιρό. Αν είσαι ερωτευμένος, μείνε μέσα ή πηγαίνετε βόλτα στο Κερατσίνιμε μια μηχανή. Και πες σε λατρεύω, όχι σ' αγαπώ... Με την Ι. κρυφακούμε ένασυγκεκριμένο ζευγάρι δίπλα. «Σ' αγαπώ, το ξέρεις;» της λέει. «Αν δε σ' αγαπούσαδεν θα διάλεγα εσένα. Θα τα έφτιαχνα με την άλλη!». Μου έρχεται να του γυρίσωτη σφυρίδα στο κεφάλι. Της αξίζει, σκέφτομαι, ενώ βλέπω το φτηνό χιλιανό κρασίπου της έχει παραγγείλει. Πάντως το ρυζόγαλο με σορμπέ ροδάκινου είναι μιαευκαιρία για να τους ξεχάσω εντελώς. Έπειτα κατεβαίνουμε για πρώτη φορά στοΓκάζι, μετά από καιρό. Οι προβολείς του νέου σταθμού μας τυφλώνουν και τρέχουμεγια την αγαπημένη σκοτεινή φιλική και σίγουρα πιο καλοντυμένη Αιόλου. Σκέφτομαιπως δεν είναι τυχαίο που ο άνθρωπος κάνει στέκια.
σχόλια