Πέμπτη 06/09
Βαριέμαι φριχτά αυτές τις εκλογές. Όλες τις εκλογές μάλλον. Το βράδιπηγαίνω σπίτι και κάθομαι να ξεκουραστώ για μία ώρα μπροστά στην τηλεόραση καιτο μόνο που βλέπω είναι αυτά τα φαντάσματα ανθρώπων που τσιρίζουν ασταμάτηταγια λόγους που ούτε αυτοί ξέρουν. Επίσης δεν αντέχω όλους αυτούς τουςδημοσιογράφους που είναι παντού και όλο κάνουν τύπου πολιτικές ερωτήσεις στουςπολιτικούς αρχηγούς. Γιατί δεν πάνε για κάνα μεζεδάκι στο Θησείο; Καλύτερα θαπεράσουν. Κι αυτοί κι εμείς. Είμαι όμως πολύ τυχερός. Από το γραφείο μάζεψα μίαολόκληρη τσάντα τελευταίων περιοδικών και έτσι θα περάσω το βράδυ μουξεφυλλίζοντας τις υπέροχες σελίδες αμερικανικών περιοδικών. Για μένα είναι τασπουδαιότερα. Το «Gourmet» της Ruth Reichl είναι ίσως το πιο μοντέρνο έντυπο για φαγητόαυτήν τη στιγμή στον κόσμο. Αυτή μια σπουδαία μάγκισσα διευθύντρια που τοκατέχει το θέμα. Ίσως από τα πρώτα έντυπα που κατάλαβαν τη μετακίνηση τηςσπουδαίας κουζίνας από τα fancy καιπροσποιητά πιάτα στην ουσία των υλικών. Περιττό να πω πως η επιρροή του, στηνΑμερική τουλάχιστον, είναι τεράστια. Εστιατόρια κλείνουν με μια αρνητικήκριτική (που δεν είναι ποτέ εμπαθής, ifyou know what I mean). Στο τελευταίο τεύχος, υπάρχει ένα τεράστιοαφιέρωμα στην CuccinaLatina. Μεξικό και όχι μόνο. Ψαγμένομέχρι τελικής πτώσεως. Φωτογραφημένο με τον πιο μοντέρνο και απλό τρόπο.Διαβάζω με μανία το άρθρο για μια πόλη στη Βόρεια Αμερική όπου οι Μεξικάνοικάτοικοί της έχουν καθιερώσει μια ολόκληρη και δυνατή κουλτούρα street food. Σημειώνω με χαρτάκια συνταγές. Πού θα τα βρωαυτά τα υλικά; Υπάρχουν στην Αθήνα περισσότερα από ένα είδος τσίλι; Το editorial της Ruth είναι μια προσωπική εξομολόγηση για το πώς ηπολυάριθμη οικογένεια της Λατίνας νταντάς που πρόσεχε το μοναχοπαίδι της στο L. A. στηνουσία απορρόφησε τη δική της οικογένεια και τους έδωσε ατέλειωτες στιγμέςπραγματικής αγάπης και χαράς γύρω από τεράστια τραπέζια... Όποτε διαβάζω αυτό τοέντυπο, αισθάνομαι πως υπάρχει ελπίδα για όλα. Ruth, σε λατρεύω. Θέλω τώρα να μαζέψω ταμπογαλάκια μου και να έρθω να σου σερβίρω τον καφέ στο γραφείο σου κάθε πρωίπου μπαίνει. Αυτό μου φτάνει...
Σάββατο 08/09
Ετοιμάζω ένα plumupside-down cake. Πρώτα στο ταψί στρώνω μια γερή δόση toffee που έφτιαξα με βούτυρο, μαύρη ζάχαρη καιλίγο μέλι. Πάνω αραδιάζω σε συμμετρικούς κύκλους τις βανίλιες μου, κομμένες στατέσσερα. Για το κέικ, χτυπώ βούτυρο στο μίξερ, προσθέτω αυγά, κανέλλα, βανίλια,αλεύρι, bakingpowder και γάλα. Ψήνω για μία ώραπερίπου. Αφού κρυώσει για λίγο, αναποδογυρίζω το ταψί και χαζεύω το υπέροχο βαθύχρώμα που έδωσαν οι βανίλιες. Το σερβίρω ζεστό με παγωτό. Απλώς φανταστικό κέικ.Το τρώμε παρακολουθώντας τη Μαρία Αντουανέτα. Φανταστική ταινία. Μαγεύτηκα απότα χρώματα, τα φορέματα. Την πρωταγωνίστρια, που είναι μαζί με τη σκηνοθέτηίσως τα πιο cool πρόσωπατου Χόλιγουντ. Εξαιρετική η ιδέα να μη δείξει καθόλου την πραγματική διάστασητων γεγονότων, παρά μόνο το δικό της ονειρικό κόσμο. Που λειτουργούσε εις βάροςτων άλλων βέβαια. Έτσι, η ταινία μίλησε για άλλα πράγματα, που για άλλους έχουνσημασία και για άλλους είναι παντελώς ασήμαντα. Στα extras η σκηνοθέτιδα εξηγεί πως εμπνεύστηκε ταχρώματα της ταινίας από τα χρώματα των macaroons στο LaDurée. Περιττόνα πω πως τα γλυκά και τα φαγητά στην ταινία είναι ένα ποίημα... Το βιβλίο σταελληνικά (Μαρία Αντουανέτα: Το Ταξίδι, Αντόνια Φρέιζερ) κυκλοφορεί από τιςεκδόσεις Μέδουσα και είναι φανταστικό.
Κυριακή 09/09
Κυριακή και βάζουμε τα ψητά στο φούρνο. Είναι για μένα το κέντρο τηςεβδομάδας. Το ψητό της Κυριακής. Το κρέας που έχει μαριναριστεί και έχειαρωματιστεί με βότανα και σκόρδα και τώρα ψήνεται μαζί με κάτι πατάτες. Οιχυμοί από το κρέας ενώνονται με το ελαιόλαδο και τα αρωματικά, απορροφούν οιπατάτες το ζωμό και συντελείται ένα θαύμα που χρειάζεται μια απλή σαλάτα, ένακαλό ψωμί, ένα καλό κρασί και δύο φίλους να περάσει η Κυριακή. Και μετά γλυκό. Ίσωςκαι όχι. Καλύτερα λίγο καρπούζι μέχρι τις πρώτες βροχές, που ελπίζω να μηναργούν. Σας φιλώ.
σχόλια