Τρίτη11.10. Πλατεία Συντάγματος, στην έξοδο του μετρό
Βγαίνοντας από το μετρό, προσπερνώντας το ως δια μαγείας (σήμερα δενεπιπλέουν πλαστικά μπουκάλια) καθαρό σιντριβάνι, βλέπω το πελώριο εκλογικόπερίπτερο της Νέας Δημοκρατίας στολισμένο με ελιές και πανσέδες. Μπροστά ακριβώςβρίσκονται τραπεζάκια με καρέκλες και ομπρέλεςπου έχουν καλύψει όχι μόνο το χώρο μπροστά από το περίπτερο αλλά και ολόκληρη σχεδόντην Πλατεία Συντάγματος. Το τοπίο καφενείου συμπληρώνουν δυο πελώριεςγιγαντοοθόνες που μεταδίδουν ομιλίες του Καραμανλή. Οι θαμώνες των τραπεζιών - άντρεςγύρω στα 50 ως επί το πλείστον, που πίνουν τον καφέ τους μπροστά από ταμεταλλικά σταντ, ατενίζουν μία τις γιγαντοοθόνες μία το πλήθος που περνάει ανάμεσάτους με ελαφρώς ενοχλημένο ύφος. Την αγχώδη κατάβασή μου προς τη δουλειάενισχύει ο πύρινος πραγματικά προεκλογικός λόγος του Καραμανλή, που μιλάει γιατη «νέα μεταρρύθμιση» υπό τις ιαχές του πλήθους. Δεν αντέχω άλλο μετά την πλύσηεγκεφάλου που έφαγα αυτό το Σαββατοκύριακο στην τηλεόραση με τα προεκλογικά σποτ.Πρώτα ήταν το ΠΑΣΟΚ - φωτογραφίες τωνκαμένων με λυπητερή μουσική, «η Ελλάδα μας τώρα κλαίει, πονάει, φοβάται» κι έναγαλανομάτικο αγοράκι που δήλωνε «χρειάζομαι ένα όραμα, μια πίστη» (σκέφτηκα πωςίσως να ‘τανε δευτεροξαδερφάκι του μικρού Αλέξανδρου της «Ελευθεροτυπίας»). Μετάάρχισαν οι διαφημίσεις της Νέας Δημοκρατίας που έπαιζαν στη λούπα για έναδεκάλεπτο -μια άσπρη οθόνη, ένα μπλε κύμα και μετά τα ρομπότ-ανθρωποειδή-, οιηλικιωμένοι έμοιαζαν με μοντέλα σε διαφημίσεις για σερβιέτες ακράτειας και οινοικοκυρές έλεγαν με φωνή ραγισμένη: «Εμπιστευόμαστε τον Κώστα Καραμανλή.Είμαστε αισιόδοξοι». Δυστυχώς δεν έδειξαν τη σκηνή που τα ρομπότ παθαίνουνβραχυκύκλωμα και δεν μπορούν πλέον να τραφούν τρώγοντας μπαταρίες από τηντσάντα τους σαν τη Σεξωγήινη.
Τρίτη11.05. Στη διάβαση της Πλατείας Συντάγματος
Κάθε προσπάθεια να γλιτώσω είναι μάταιη. Με το που περνάω τη διάβαση βλέπωτο περίπτερο της ΟΝΝΕΔ - που υποδέχεται τους Αθηναίους με τις γλυκιές μελωδίεςτου Γιώργου Τσαλίκη («Θα γίνω δυναμίτης απόψε στο κορμί της, να την ανατινάξω,τη μοίρα της ν' αλλάξω»). Είναι μια μινιόν βερσιόν του περιπτέρου της ΝέαςΔημοκρατίας: διακοσμημένο με μπλε πλαστικοποιημένα τζάμια, ενώ από μέσαφαίνονται γλάστρες και δυο-τρία ρομπότ-μπεμπέ που θα φτιάξουν έναν ομορφότεροκόσμο πίσω από τα φυτά εσωτερικού χώρου. Η Ερμού είναι φρακαρισμένη μετραπεζάκια γεμάτα (ομολογουμένως όμορφα) ρομπότ-μπεμπέ που πίνουν φρέντο πίσωαπό τα γυαλιά-καθρέφτες τους. «Ουάου, μεγάλε» λέει ένα ρομπότ-μπεμπέ με το πόδισφηνωμένο στα διαλυμένα πλακάκια του πεζόδρομου, καθισμένο σε μια καρεκλίτσαανάμεσα από τα McDonalds, τοσουβλάκι της Λωξάντρας και τις κοπέλες που προσπαθούν να σε ανεβάσουν στα Bodyline για λιποαναρρόφηση. Αναρωτιέμαιτι κάνουν τα ρομπότ-μπεμπέ στον ελεύθερό τους χρόνο. Η αισθητική τους πάντωςβγάζει ξάπλα με φρέντο, σε παράνομο βλαχο-τρέντι μαγαζί στην παραλιακή μεχημικές τουαλέτες. «Ουάου, μεγάλε...» σκέφτομαι. «Ουάου...». Κάτι τέτοιες στιγμέςθέλω να μεταναστεύσω. «Ουάου». Στο διάστημα. Ουά ουά ουά ουά (κλάμα).
σχόλια