Σάββατο 22/09
Πηγαίνω στην ψαραγορά. Η μέρα είναι θαυμάσια. Αρχές φθινοπώρου, λίγασύννεφα, κρύο αεράκι, ο κόσμος ξαναμαζεύεται στο κέντρο της πόλης για να πάειστην αγορά. Ψάρια, κρέατα, λουλούδια, τυριά, γλυκά, μαναβική, μπαχάρια,αλλαντικά, ό,τι σου κατέβει στο κεφάλι εδώ θα το βρεις. Η καρδιά της πόλης έχεικαι του πουλιού το γάλα. Αυτό σκέφτομαι. Πιστεύω πάρα πολύ στην ύπαρξη τωνμεγάλων υπαίθριων αγορών. Ό,τι κι αν πουλάνε. Απόλυτη ελευθερία και δημοκρατία.Απόλυτη ομορφιά. Βάζεις τα προϊόντα σου στον πάγκο και η αξία σου θα μετρήσειόταν ο πελάτης σε προτιμήσει και πρώτη και δεύτερη φορά. Μετά γίνεστε φίλοι.Δεν υπάρχει θέμα. Σήμερα πηγαίνω για να πάρω ψάρια για ψαρόσουπα. Δεν ξέρω αναυτό που φτιάχνω λέγεται κακαβιά ή μπουγιαμπέσσα ή απλώς ψάρι βραστό. Έχω προσαρμόσεισυνταγές και γεύσεις σε αυτό που μου φαντάζει καλύτερο. Σε ζωμό λαχανικών καιμπαχαρικών (σέλινο, καρότα, πατάτες, κρεμμύδια, κόκκοι πιπεριού, φλούδαλεμονιού) βυθίζω ψάρια όπως σφυρίδες, σκορπίνες και ίσως κάτι που να έχεικέλυφος. Τελειώνω με στυμμένο χυμό λεμονιού, και σερβίρω το ζουμί, τα λαχανικάκαι το κρέας χωριστά. Συνήθως λειτουργεί. Ο ψαράς που πάω δεν έχει τίποτα πουνα κάνει για βραστό. Μόνο κάτι συγκλονιστικά μπαρμπούνια που για ένα λεπτό μεβάζουν σε σκέψεις. Μήπως θα ήταν καλύτερα να κάνω μια γερή πιατέλαμπαρμπουνάρες τηγανητές και να τελειώνουμε; Η Πέπη επιμένει ψαρόσουπα. Τηναφήνω λοιπόν να περιμένει στην είσοδο της ψαραγοράς και ξεκινώ για την οδύσσειάμου προς εύρεσιν ωραίων σφυρίδων και σκορπίνων για το βραστό μου. Σε τρίαμαγαζιά σταμάτησα, και τις τρεις φορές όλο και μια απατεωνιά μου έκαναν. Στονέναν, άλλο του έδειχνα και άλλο μου έδινε. Ο άλλος μου χρέωσε μια σκορπίνα σετιμές πετρελαίου και ο τρίτος ζύγισε τα ψάρια σε μια ζυγαριά που βρισκόταν στοβάθος βάθος. Εμένα απλώς μου ανακοινώθηκε η τελική τιμή. Η οποία ήταν λιγάκιεξωφρενική. Η μέρα ήταν όμως ωραία και η Πέπη άρχισε τα μηνυματάκια «ναφύγουμε, να φύγουμε, βρωμάει εδώ», έτσι δεν έδωσα σημασία. Παρ' όλα αυτά δενκαταλαβαίνω γιατί γίνονται αυτά. Η ελάχιστή μου πείρα λέει πως οι καταναλωτέςαφήνουν λεφτά μόνον εκεί που τους φέρονται καλά. Είναι πολύ δύσκολο να περάσειαπαρατήρητη μια απατεωνιά. Γιατί λοιπόν να μην επενδύουμε στο καλό customer service; Αυτό φέρνει τα πολλά λεφτά.Αυτό δημιουργεί φανατικούς πελάτες. Μου φαίνεται τόσο απλό, γιατί είναι όμωςτόσο δύσκολο να το καταλάβουμε εδώ στην Αθήνα; Η σούπα -παρ' όλα αυτά- βγήκεκαλή. Και τα ψάρια νόστιμα. Άρα δεν ξέρω αν έχω δίκιο σε αυτά που λέω κιόλας...Φαγώθηκαν πάντως αργά το απόγευμα, παρέα με ένα ωραίο λευκό κρασί. Μετάσταφύλια.
Κυριακή 23/09
Καλεσμένοι σε τραπέζι σήμερα. Οικοδέσποινα θα είναι μια κυρία με πολύγούστο. Βοηθός η Πέπη. Οι προετοιμασίες κρατάνε μέρες τώρα. Ξέρω από πριν πωςαυτό που θα βγει στο τραπέζι θα είναι ο ανθός της αγοράς. Αυτή η κυρία ξέρει ποιοείναι το απολύτως σπουδαίο, πού βρίσκονται το καλύτερο τυρί, το καλύτεροαρνάκι, τα καλύτερα φρούτα. Μπορεί να ψάχνει για ώρες για το σωστό υλικό και ναξοδεύει 24ωρα για να ετοιμάσει το καλύτερο. Και η Πέπη, βέβαια, δεν πάει πίσω.Είναι ξακουστή στα μαγειρέματά της. Μου φτιάχνει χειροποίητα κυπριακά ραβιόλιγεμιστά με χαλούμι και δυόσμο, βρασμένα στο ζωμό μιας κότας αλανιάρας. Τατραπέζια στολισμένα με κρεατόπιτες, ελιόψωμα, υπέροχα πουγκιά με σολομό δεμένααριστοτεχνικά με φύλλα από φρέσκα κρεμμυδάκια, σαλάτες σαν πίνακες ζωγραφικής,μελιτζάνες καυτερές, και στο μπαλκόνι ψήνονται παιδάκια αρνίσια. Απλώςφανταστικά. Ίσως το καλύτερο κρέας που δοκίμασα φέτος. Ένα σπουδαίο τραπέζι πουκορυφώνεται με φρούτα και παγωτό. Εκείνη τη στιγμή σκέφτομαι ποιος είναι ο πραγματικόςλόγος να καλέσει κανείς κόσμο για φαΐ στο σπίτι του. Πιστεύω πως δεν έχεισημασία πόσο μεγάλα ή πόσο μικρά είναι τα τραπεζώματα. Ούτε αν έχεις διαλέξειτα καλύτερα ή έχεις φτιάξει μια απλή μακαρονάδα - είναι το πιο ισχυρό όπλοαπέναντι στη μοναξιά. Και μπορεί να το δει κανείς καθαρά όταν αυτά πετυχαίνουν.Εγώ, ας πούμε, σκέφτομαι πάντα πως όταν κάνω τραπέζια που πετυχαίνουν, φέρνωανθρώπους που ίσως και να πέρναγαν τη μέρα κάνοντας απολύτως τίποτα ήχαζεύοντας μόνοι την τηλεόραση. Και έτσι μιλάμε, γελάμε, σίγουρα τραγουδάμεγιατί έχουμε όλοι υπέροχες φωνές, ανανεώνουμε φιλίες, λύνουμε παρεξηγήσεις καιαγαπιόμαστε -συνήθως- λίγο παραπάνω. Σας φιλώ!
σχόλια