Αρχείο

Ο άσχημος Βενιζέλος έκανε το μεγαλύτερο δώρο που θα μπορούσε ποτέ κανείς να κάνει στον επανεκλεγέντα πρόεδρο του ΠΑΣOK, το γλυκό δώρο της πρώτης νίκης. Ελπίζω μόνο η παρθενική του νίκη (δεσποινίδα ετών 54) να μη μείνει στην ιστορία ως και η τελευταία. Τον λυπάμαι πάντως τον Βενιζέλο. Κάθισε κάτω από τη βροχή, σύρθηκε σε ντισκο-γιάφκες, βράχνιασε τη φωνή του σε επαρχιώτικες κηδείες και ζητιάνεψε την ψήφο και της τελευταίας κακομοίρας δημοκράτισσας. Μόνο στα Ζωνιανά δεν πήγε ο κακομοίρης για να τον δείξουν οι κάμερες. Μιλώντας όμως γι’ αυτά, μόλις θυμήθηκα πως, με ένα μεταφυσικό τρόπο, ανήμερα των πασοκικών εκλογών διεξήχθη και ο ποδοσφαιρικός αγώνας του Καλονύχτη Ζωνιανών με ασήμαντη ποδοσφαιρική ομάδα της λοιπής Κρήτης. Μετά το πέρας του αγώνα ακολούθησαν οι γνωστές ζωνιανοδηλώσεις, «στο χωριό γεννάμε σαν τις κουνέλες, στα δικά μας μέρη ο άνδρας είναι λεβέντης, η φούντα είναι η ντομάτα του φτωχού» και κάτι τέτοια. Κάτι παλικάρια δυο μέτρα, σαν τα ψηλά τα βουνά, τύποι στοχαστικοί, περήφανοι, χονδροί, τριχωτοί αθλητές με σορτσάκια από τη μυλοποταμιανή σταρ-μπουτίκ Brokeback Mountain. Τοιούτου θαυμασίου ψυχικού κόσμου (αλλά με λιγότερο ενδιαφέρουσα σωματικότητα, φαντάζομαι) είναι και εκείνοι που διεκδικούν τα καμένα δάση της Πεντέλης για αξιοποίηση. Διάφοροι οικοδομικοί συνεταιρισμοί, και πάνω από όλους η Εκκλησιά (45.000 στρέμματα διεκδικεί η ιερά μονή Πεντέλης), θέλουν να μετατρέψουν τα καμένα του Αυγούστου σε μεζονέτες-τούρτα. Τώρα που ο αρχηγός τους πεθαίνει, αναρωτιέμαι: μήπως ήρθε η ώρα να εγκαταλείψουν τις ανίερες μπίζνες και να περιοριστούν στο φυσικό τους καθήκον, που δεν είναι άλλο από το να ξεκοιλιάζονται στο φαΐ;