Έλειψατρεις μέρες από το γραφείο. Από τότε πουξεκινήσαμε αυτό το project, έχω σημειώσειελάχιστες απουσίες και αυτές πάντα μεένα κινητό στο χέρι να συντονίζω κάτι.Μπαίνω στο γραφείο και αισθάνομαι πωςείμαι στο σπίτι. Τίποτα αξιοπρόσεκτοστο ντεκόρ. Ένα μεγάλο γραφείο σε ένανκαλό δρόμο. Κατά τα άλλα, στοίβες χαρτιά,βιβλία, ένα φυτό που βρομάει κάρι, κάτιαφίσες στους τοίχους από κάτι παλιάevents, ένας μαύρος δερμάτινος καναπές πουσε κάνει να αισθάνεσαι πως ήρθες στονοδοντίατρο και μια μοκέτα με patterns λεςκαι είμαστε στο Ceasars Palace... Νομίζω πωςστο θέμα ντεκόρ δεν θα τα καταφέρουμεποτέ. Αν κάτι χαρακτηρίζει αυτό το σύνολοείναι οι προσωπικότητες. Και όταν έχειςτέτοιες, κανένας καναπές δεν σε σώζει.
Whereare my cupcakes,honey?
Ηκυρία Δέσποινα Τριβόλη, ας πούμε. Ανπάτε δίπλα, στη στήλη της, θα διαβάσετεπως την πρώτη φορά που με συνάντησεέβαφα τοίχους στο άδειο γραφείο και απότότε συμπαθιόμαστε αφόρητα. Την έχουμεβασανίσει πολύ με θέματα που ούτε σταχειρότερα όνειρά της δεν είχε φανταστεί.Αυτό θα σας το πει η ίδια όμως. Αυτό πουδεν θα σας πει, γιατί είναι modest, είναιπως πρόκειται για το πιο καλό παιδί, πουφωτίζει το δωμάτιο με τα καλύτεραχρώματα, είναι υπερβολικά chic, έχειεξαιρετικούς τρόπους και απίστευτοχιούμορ. Στην πρώτη μου στήλη πριν δύοχρόνια έγραψα ίσως το μοναδικό ψέμα των«Ημερολογίων» μου. Κάτι σάντουιτςμε χαβιάρι στοιχειώνουν τη σχέση μαςαπό τότε και κάθε μέρα έχω να αντιμετωπίσωτο ίδιο απορημένο, ειρωνικό, καυστικό,σαρδόνιο, αγαπημένο ύφος της φίλης μου:«Τέλεια τα σάντουιτς με χαβιάρι,χρυσό μου... Να τα επαναλάβεις!» Θαγίνει κι αυτό, στα 25α γενέθλια, τότε πουθα δουλεύουμε και οι δύο στη «Vogue».Εσύ στη βρετανική, εγώ στην αμερικάνικη.
Thegreatness of M.Hulot
Δενέχουμε κανένα κοινό σημείο. Νομίζωπολλές φορές πως όταν λέω μια βλακεία,που λέω συνέχεια, μέσα στο κοφτερό τουμυαλό χτυπάνε καμπανάκια και αναβοσβήνειμια ταμπέλα που γράφει: «Τι γυρεύωεγώ εδώ πέρα». Διαβάζω τη στήλη τουκαι τις συνεντεύξεις που παίρνει σανμυθιστόρημα. Δεν καταλαβαίνω Χριστόκαι δεν έχω ακούσει ούτε μια νότα απόαυτά που προτείνει. Όμως, η γραφή τουείναι συναρπαστική και ο ενθουσιασμόςτου για το αντικείμενό του τόσο τεράστιος,που πείθει ακόμα και αυτούς που δενέχουν ιδέα για όλα αυτά. Επίσης, τρώεισαν σπουργίτι και δεν θα τον ακούσειςποτέ να μιλά για φαγητό. Μοιραζόμαστεόμως άπειρα ντελίβερι κι αυτό είναικάτι. Η επόμενή του συνέντευξη (μόνο εγώξέρω τι θα 'ναι, θα είναι καλύτερη απότην Αλιφραγκή, so braceyourselves).
Καλάμου κορίτσια
«Ελένη,δεν έφτιαξες κανένα ταψί με γεμιστάσήμερα;». «Όχι, Μιχάλη μου, δενπρόλαβα», λες κι αν προλάβαινε, αυτόθα έκανε η κουκλάρα της γραμματείας,που το τι έχει ακούσει αυτά τα χρόνιαδεν λέγεται. Όταν λείπει από τη θέση τηςπαθαίνω μεγάλη ανασφάλεια. Εξωτική μουΜαρκέλλα, πόσο ακόμα θα μας αντέξεις,αυτό δεν είναι συντονισμός τεύχους,είναι pampering υψηλού επιπέδου.Πριν σε γνωρίσω, σε είχα αλλιώς στο μυαλόμου. Η Πειραιώτισσα του γραφείου, γιανα φέρνει τον αέρα του λιμανιού κάθεμέρα στο Σύνταγμα. Τα ωραιότερα μαλλιάεπίσης. Μαθήματα ψυχραιμίας, χαμηλώντόνων, υπέροχου γούστου και ενημέρωσησε όλα τα οικολογικά, ανθρωπιστικά,πραγματικά αληθινά πράγματα παίρνουμεαπό την Αλεξάνδρα. Στην επιστροφή μουστο γραφείο με υποδέχτηκε με ένασοκολατάκι μπροστά στο πληκτρολόγιοκαι ένα σημείωμα. Είμαι πολύ χαρούμενοςγια την καινούργια προσθήκη στην ομάδαμας. Η διόρθωση στη LifOέχει φιλοξενήσει δύο πολύ έντονεςγυναίκες που έπλεξαν στα δίχτυα τηςγοητείας τους όλη τη σύνταξη και τοατελιέ με αξεπέραστο τρόπο. Η Βασιλικήδεν είναι πια στο περιοδικό, όμως ότανέφυγε το Δεσποινάκι δεν μπορούσε νασυνέλθει. Η Μυρτώ μάς έκανε ευτυχισμένους,κι εγώ θέλω να πάω για ποτά στο Galaxyμε το κορίτσι με τα πράσινα μάτια, γιατίέχουμε πολλά να πούμε.
Thedrawing room
OΣτάθης Μητρόπουλος είναι, απ' ό,τικαταλαβαίνω, αρκετά νοικοκύρης. Πριντον πάρει η μπάλα του σχεδιασμού (ξέρετε,εδώ τίποτα δεν είναι αυτονόητο όσοναφορά το σχεδιασμό μιας σελίδας), έβλεπανα βγαίνουν από τις trendyτσαντούλες του ταπεράκια με γεμιστά,ρύζια, μοσχαράκια μαγειρευτά, αν δεν μεαπατά η μνήμη μου μια φορά είδα καιπαστίτσιο. Δεν ξέρω ποιος τα έφτιαξεόλα αυτά, όμως ο κύριος Σ.Μ. είναι adorableσε βαθμό απίστευτο και τόσο ευγενικόςπου μας σκλαβώνει όλους. Μόνο ο M.Hulot του βγάζει κάτι hostile.Ακόμα το ψάχνω αυτό.
Υ.Γ. Να 'μαστε καλά, να ζούμε όλοι ωραία και ηδουλειά να είναι χαρά και τύχη μεγάλη.Αλλιώς το πράμα δεν πάει πάρα πέρα. Σαςφιλώ. Να 'ρθείτε στο πάρτι τη Δευτέρα!
σχόλια